| سوره 31 | سوره مبارکه لقمان | صفحه 414 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (29) |
| آيا نديده اى که خدا شب را در روز فرو مى برد و روز را در شب فرو مى برد و خورشيد و ماه را مسخّر کرده است که هر کدام تا وقتى معيّن سير مى کنند و [آيا نمى دانيد] که خدا به آنچه مى کنيد آگاه است؟ (29) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (30) |
| اين [پديده عجيب] به سبب آن است که خدا خود حقّ است و آنچه به جاى او مى خوانند باطل است و اين که خدا خود والا و بزرگ است. (30) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُمْ مِنْ آيَاتِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (31) |
| آيا نديده اى کشتى ها با نعمت [کارسازى] خدا در دريا روان مى شوند تا [خدا] برخى از نشانه هاى [قدرت] خود را به شما بنماياند؟ همانا در اين امر براى هر صبرپيشه شکرگزارى نشانه هايى [از قدرت خدا] وجود دارد. (31) |
| وَإِذَا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ (32) |
| و چون آنان را موجى [از پس موجى] چون سايبان ها فراگيرد خدا را مى خوانند، در حالى که اعتقاد خود را براى او خالص کرده اند، پس وقتى که به سوى خشکى نجاتشان مى دهد برخى از آنها به راه اعتدال مى روند و آيات ما را جز هر پيمان شکن کفرپيشه اى انکار نمى کند. (32) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَا يَجْزِي وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَيْئًا ۚ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (33) |
| هان اى مردم! از پروردگار خود پروا کنيد و بترسيد از روزى که هيچ پدرى به جاى فرزندش کارى نمى سازد و هيچ فرزندى به هيچ وجه به جاى پدرش کارساز نتواند بود; تحقيقاً وعده خدا حقّ است پس مبادا زندگى دنيا شما را فريب دهد و مبادا شيطان شما را به [عفو] خدا مغرور کند. (33) |
| إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (34) |
| همانا خدا است که علم قيامت تنها نزد او است و باران را نازل مى کند و [حالات] آنچه را که در رَحِم ها است مى داند و هيچ کس نمى داند فردا چه به دست مى آورد و هيچ کس نمى داند در چه زمينى مى ميرد بى شک خدا دانا و آگاه است. (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |