| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 427 |
|
| يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا (63) |
| مردم از [وقت] قيامت از تو مى پرسند، بگو: علم آن فقط نزد خداوند است و تو چه مى دانى؟ شايد قيامت نزديک باشد. (63) |
| إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا (64) |
| همانا خدا کافران را [از رحمت خود] دور کرده و آتشى برافروخته براى آنان آماده ساخته است. (64) |
| خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (65) |
| در حالى که هميشه در آن جاويدان اند و نه دوستى مى يابند و نه ياورى. (65) |
| يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا (66) |
| روزى که چهره هايشان در آتش گردانده مى شود، مى گويند: اى کاش! ما اطاعت خدا و اطاعت رسول را کرده بوديم. (66) |
| وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا (67) |
| و مى گويند: پروردگارا! همانا ما فرمانروايان و بزرگانمان را اطاعت کرديم پس گمراهمان کردند. (67) |
| رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (68) |
| پروردگارا! از عذاب، دو برابرشان ده و [از رحمت خود] به طور کامل دورشان کن. (68) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَكَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهًا (69) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! مانند کسانى نباشيد که موسى را [با اتّهام ]آزار دادند، پس خدا او را از آنچه گفتند تبرئه کرد و او نزد خداوند آبرومند بود. (69) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (70) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! از خدا پروا داشته باشيد و سخن استوار بگوييد. (70) |
| يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (71) |
| تا خدا اعمالتان را برايتان اصلاح کند و گناهانتان را بر شما ببخشايد و هر کس خدا و رسولش را اطاعت کند، حتماً کاميابى بزرگى يافته است. (71) |
| إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (72) |
| همانا ما امانت (تکليف) را بر آسمان ها و زمين و کوه ها عرضه کرديم و آنها از حمل آن خوددارى کردند و از آن ترسيدند و انسان آن را حمل کرد، بى شک او بسيار ظالم و جهالت پيشه است. (72) |
| لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (73) |
| تا سرانجام خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را [به علّت تضييع امانت ]عذاب کند و توبه مردان و زنان مؤمن را [به علّت اداى امانت] بپذيرد و خدا آمرزگار و رحيم است. (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |