سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 428 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (1) |
ستايش مختصّ خداوند است همان که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، ملک او است و در آخرت نيز ستايش مختصّ او است و او است حکيم و آگاه. (1) |
يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا ۚ وَهُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ (2) |
آنچه در زمين فرو مى رود و آنچه از آن بيرون مى آيد و آنچه از آسمان فرو مى آيد و آنچه در آن بالا مى رود، همه را مى داند و او است صاحب رحمت و آمرزگار. (2) |
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ ۖ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ ۖ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (3) |
و آنان که کفر ورزيدند گفتند: قيامت سراغ ما نمى آيد، بگو: چرا، قسم به پروردگارم که داناى غيب است حتماً سراغ شما خواهد آمد، نه در آسمان ها و نه در زمين، هم وزن ذرّه اى از او پوشيده نيست و نه کوچک تر از آن و نه بزرگ ترى هست مگر اين که در مکتوبى نمايان (لوح محفوظ) ثبت است. (3) |
لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (4) |
[آرى قيامت مى آيد] تا خدا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده اند، سزا دهد اينان برايشان آمرزشى و عطايى ارجمند خواهد بود. (4) |
وَالَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ (5) |
و کسانى که پيشدستى کنان در [ابطال] آيات ما مى کوشند اينان برايشان عذابى دردآور از بدترين عقوبت خواهد بود. (5) |
وَيَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَيَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (6) |
و کسانى که معرفت يافته اند، مى دانند آنچه از پروردگارت به تو نازل شده حقّ است و به راه [خداى] عزّتمند ستوده هدايت مى کند. (6) |
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ (7) |
و آنان که کفر ورزيدند گفتند: آيا [مى خواهيد] شما را بر مردى دلالت کنيم که به شما خبر عجيبى مى دهد که وقتى شما [زير خاک] به طور کامل متلاشى شديد حتماً در آفرينش جديد در خواهيد آمد؟ (7) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |