| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 444 |
|
| إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55) |
| همانا اهل بهشت در چنين روزى در سرگرمى [شادى بخشى] شيرين کام اند. (55) |
| هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56) |
| آنان و همسرانشان در سايه هايى [آرام بخش ]بر تخت هاى تزيين شده تکيه مى زنند. (56) |
| لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ (57) |
| براى آنان در آن جا ميوه [دلخواهشان] آماده است و براى آنان است آنچه دلشان بخواهد. (57) |
| سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ (58) |
| با سلامى [پرارزش] که گفتارى از پروردگارى مهربان است. (58) |
| وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) |
| و [گفته مى شود:] اى مجرمان! امروز جدا شويد. (59) |
| ۞ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (60) |
| آيا با شما اى فرزندان آدم! عهد نکردم که شيطان را پرستش نکنيد که همانا او براى شما دشمنى نمايان است؟ (60) |
| وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ (61) |
| و اين که مرا پرستش کنيد که اين راهى است راست. (61) |
| وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62) |
| و همانا [شيطان] جمع بسيارى از شما را گمراه کرد، پس آيا عقل خود را به کار نمى گرفتيد؟ (62) |
| هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (63) |
| اين است جهنّمى که وعده داده مى شديد. (63) |
| اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (64) |
| امروز به سبب آن که کفر مىورزيديد در آن بسوزيد. (64) |
| الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65) |
| در چنين روزى بر دهن هاى آنان مهر مى زنيم و دست هايشان با ما سخن مى گويند و پاهايشان به آنچه کسب مى کردند شهادت مى دهند. (65) |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ (66) |
| و اگر بخواهيم چشمانشان را محو مى کنيم، آن گاه به سوى راه سبقت مى گيرند ولى چگونه مى بينند؟ (66) |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67) |
| و اگر بخواهيم آنان را در جاى خود مسخ مى کنيم که نه بتوانند بروند و نه برگردند. (67) |
| وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68) |
| و به هر کس عمر طولانى دهيم او را در خلقت به کاستى بر مى گردانيم، پس آيا عقل خود را کار به نمى گيرند؟ (68) |
| وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ (69) |
| و به او (محمد) شعر نياموختيم و [گفتن شعر ]برايش ميسّر نيست، کتاب وى جز تذکارى و قرآنى روشنگر نيست. (69) |
| لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70) |
| تا به کسانى که زنده اند اخطار کند و قول (عذاب) بر کافران محقّق گردد. (70) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |