| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 451 |
|
| فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127) |
| پس او را تکذيب کردند در نتيجه، آنان حتماً از احضارشدگان [در عذاب] خواهند بود; (127) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128) |
| مگر بندگان خالص شده خدا. (128) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129) |
| و براى او در ميان آيندگان [مدح و ثنا] به جا گذاشتيم. (129) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130) |
| سلام بر الياس. (130) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131) |
| همانا ما نيکوکاران را اين گونه سزا مى دهيم. (131) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132) |
| بى شک او از بندگان مؤمن ما بود. (132) |
| وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) |
| و همانا لوط از رسولان بود. (133) |
| إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) |
| آن گاه که او و اهلش همگى را نجات داديم. (134) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135) |
| مگر پيرزنى را که در ميان باقى ماندگان بود. (135) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) |
| سپس ديگران را هلاک کرديم. (136) |
| وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (137) |
| و همانا شما صبحگاهان بر [آثار] آنان مى گذريد. (137) |
| وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138) |
| و [نيز] به هنگام شب، پس آيا عقل خود را به کار نمى گيريد؟ (138) |
| وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) |
| و همانا يونس از رسولان بود. (139) |
| إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) |
| آن گاه که [از قومش] به سوى آن کِشتى پُر گريخت. (140) |
| فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) |
| پس در قرعه کشى شرکت کرد و از مغلوب شدگان گرديد [و او را به دريا انداختند]. (141) |
| فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142) |
| پس آن ماهى او را بلعيد در حالى که مستحقّ ملامت بود. (142) |
| فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) |
| [او در شکم ماهى به تسبيح خداوند پرداخت] که اگر به تسبيح نمى پرداخت; (143) |
| لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) |
| تا روزى که [خلايق] برانگيخته مى شوند در شکم آن ماهى مى ماند. (144) |
| ۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145) |
| پس او را در حالى که بيمار بود به زمين بى گياه افکنديم. (145) |
| وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) |
| و بر سر او درختى از نوع کدو بُن رويانديم. (146) |
| وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) |
| و او را [پس از بهبود] به سوى [جمعيّتى که در چشم بيننده] صد هزار يا بيشتر بودند فرستاديم. (147) |
| فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148) |
| پس ايمان آوردند و تا مدّت زمانى بهره مندشان کرديم. (148) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149) |
| [مى گويند: ملائکه دختران خدا هستند] پس از آنان بپرس که آيا دختران از آنِ پروردگار تواَند و پسران از آنِ ايشان؟ (149) |
| أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150) |
| آيا ملائکه را مادينه خلق کرديم و آنان شاهد بودند؟ (150) |
| أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151) |
| آگاه باش که آنان از دروغ گويى شان [است که ]مى گويند: (151) |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152) |
| خدا فرزند آورده است و قطعاً آنها دروغگويند. (152) |
| أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153) |
| آيا خدا دختران را بر پسران ترجيح داده است؟ (153) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |