سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 462 |
|
۞ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْكَافِرِينَ (32) |
پس کيست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ ببندد و سخن راست (قرآن) را وقتى که براى او آمد تکذيب کند؟ آيا براى کافران جايگاهى در جهنّم نيست؟ (32) |
وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (33) |
و کسى که [سخن] راست بياورد و آن را تصديق کند اينان اند همان تقواپيشگان. (33) |
لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (34) |
هرچه بخواهند، نزد پروردگارشان براى آنان فراهم است، اين است جزاى نيکوکرداران. (34) |
لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (35) |
تا خدا بدترين عملى را که کرده اند از آنان بپوشاند و اجرشان را طبق بهترين عملى که مى کرده اند به ايشان بدهد (35) |
أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (36) |
آيا خدا براى بنده اش کافى نيست؟ و تو را [اى پيامبر!] به آنها که غير او هستند مى ترسانند و هر که را خدا گمراه کند هيچ راهنمايى ندارد. (36) |
وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انْتِقَامٍ (37) |
و هر که را خدا هدايت کند هيچ گمراه کننده اى ندارد، آيا خدا عزّتمند و صاحب انتقام نيست؟ (37) |
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38) |
و اگر از آنان بپرسى: چه کسى آسمان ها و زمين را خلق کرده است؟ حتماً خواهند گفت: خدا، بگو: پس به من خبر دهيد که آنچه را غير خدا مى خوانيد، اگر خداوند براى من گزندى بخواهد آيا آنها مى توانند گزند او را برطرف کنند يا اگر رحمتى برايم بخواهد آيا آنها مى توانند رحمت او را باز دارند؟ بگو: خدا براى من کافى است، اهل توکّل فقط بر او توکّل مى کنند. (38) |
قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (39) |
بگو: اى قوم من! شما براساس موضع خود عمل کنيد، من نيز [براساس موضع خود] عمل مى کنم پس به زودى خواهيد دانست. (39) |
مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ (40) |
به چه کسى [در دنيا] عذابى مى رسد که خوار و رسوايش مى کند و [در آخرت] عذابى ماندنى بر او فرود مى آيد. (40) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |