| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 471 |
|
| وَلَقَدْ جَاءَكُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِمَّا جَاءَكُمْ بِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ (34) |
| و همانا يوسف از پيش با دليل هاى روشن نزد شما آمد پس از آنچه او برايتان آورد پيوسته در شک بوديد تا آن گاه که او درگذشت، گفتيد: بعد از وى هرگز خدا رسولى مبعوث نخواهد کرد، اين گونه خدا هر که را مُسرف شکّاک باشد گمراه مى کند. (34) |
| الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۖ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ (35) |
| کسانى که در آيات خدا بى آن که دليلى به آنان رسيده باشد مجادله مى کنند، جدالشان نزد خدا و نزد آنان که ايمان دارند بسيار مبغوض است، خدا اين گونه بر قلب هر متکبّر جبارى مُهر مى نهد. (35) |
| وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ (36) |
| و فرعون گفت: اى هامان! براى من بنايى بر پا کن تا شايد به آن راه ها برسم; (36) |
| أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ كَاذِبًا ۚ وَكَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِيلِ ۚ وَمَا كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِي تَبَابٍ (37) |
| راه هاى آسمان ها، تا از مبعود موسى اطّلاع يابم و همانا من او را دروغگو مى پندارم و بدين گونه عمل نارواى فرعون براى او زينت داده شد و از راه منحرف گشت و حيله فرعون جز در تباهى نبود. (37) |
| وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ (38) |
| و آن کس که ايمان آورده بود گفت: اى قوم من! مرا پيروى کنيد تا شما را به راه راست هدايت کنم. (38) |
| يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ (39) |
| اى قوم من! اين زندگى دنيا فقط بهره مندى اندکى است و همانا آخرت است که سراىِ ماندن است. (39) |
| مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ (40) |
| هر کس که عمل بدى بکند جز مانند آن سزا نمى بيند و هر کس از مرد يا زن که عمل شايسته اى انجام دهد و مؤمن باشد اينان اند که به بهشت در مى آيند و در آن جا به آنان عطاى بى حساب داده مى شود. (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |