| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 472 |
|
| ۞ وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ (41) |
| و اى قوم من! چه شده است که من شما را به نجات [از آتش] دعوت مى کنم و شما مرا به آتش دعوت مى کنيد؟! (41) |
| تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ (42) |
| مرا دعوت مى کنيد که به خدا کفر بورزم و چيزى را شريک او کنم که هيچ علمى به [حقانيّت] آن ندارم، در حالى که من شما را به سوى خداى عزّتمند بسيار آمرزنده دعوت مى کنم! (42) |
| لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (43) |
| بى شک آنچه مرا بدان مى خوانيد، نه در دنيا و نه در آخرت توان [اجابت] هيچ دعايى را ندارند و بازگشت ما به سوى خدا است و مسرفانِ [در گناه]خود اهل آتش اند. (43) |
| فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ ۚ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (44) |
| پس به زودى آنچه را به شما مى گويم به ياد خواهيد آورد و من کار خود را به خدا وا مى گذارم، همانا خدا به بندگانش بينا است. (44) |
| فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا ۖ وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ (45) |
| پس خداوند او را از آثار بد مکرشان محفوظ داشت و آل فرعون را عذاب سخت فراگرفت. (45) |
| النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ (46) |
| آتشى که بامدادان و شبانگاه بر آن عرضه مى شوند و روزى که قيامت برپا مى شود [مى گويند: ]آل فرعون را به شديدترين عذاب در آوريد. (46) |
| وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِنَ النَّارِ (47) |
| و [ياد کن] وقتى را که در آتش محاجّه مى کنند، پس ضعيفان به مستکبران مى گويند: همانا ما پيرو شما بوديم آيا اکنون شما مى توانيد بخشى از آتش را از ما برداريد؟ (47) |
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ (48) |
| مستکبران مى گويند: ما همگى در آن هستيم، همانا خدا ميان بندگانش حکم کرده است. (48) |
| وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ (49) |
| و آنان که در آتش اند، به نگهبانان جهنّم مى گويند: پروردگارتان را بخوانيد که يک روز از اين عذاب را به ما تخفيف دهد. (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |