| سوره 46 | سوره مبارکه الاحقاف | صفحه 504 |
|
| وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي ۖ إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (15) |
| و انسان را به احسان درباره پدر و مادرش سفارش کرده ايم، مادرش او را با مشقّت حمل کرد و با مشقّت بزاد و مدّت حمل او تا بازداشتنش از شير سى ماه است، [او به تدريج بزرگ مى شود] تا وقتى که به قوّت [فکرى] خود نائل شود و به چهل سال برسد، مى گويد: پروردگارا! به دلم بينداز تا شکر نعمت تو را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانى داشته اى ادا کنم و تا کار شايسته اى انجام دهم که از آن خشنود مى شوى و براى من در نسلم شايستگى پديد آور، همانا من به سوى تو بازگشتم و به يقين من از تسليم شدگانم. (15) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجَاوَزُ عَنْ سَيِّئَاتِهِمْ فِي أَصْحَابِ الْجَنَّةِ ۖ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (16) |
| اينانند که در ميان اهل بهشت نيکوترين اعمالشان را قبول مى کنيم و از بدى هايشان مى گذريم; وعده راستى که به آنان داده مى شد. (16) |
| وَالَّذِي قَالَ لِوَالِدَيْهِ أُفٍّ لَكُمَا أَتَعِدَانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِي وَهُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (17) |
| و آن کس که به پدر و مادرش گفته است: اُفّ بر شما! آيا به من وعده مى دهيد که [از قبر] بيرون آورده مى شوم در حالى که پيش از من نسل ها در گذشتند [و کسى زنده نشد؟] در حالى که آن دو به خدا استغاثه مى کنند [و مى گويند:] واى برتو! ايمان بياور همانا وعده خداوند حقّ است و او مى گويد: اين جز افسانه هاى پيشينيان نيست. (17) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (18) |
| اينانند که در ميان امّت هايى از جنّ و انس که پيش از آنان درگذشتند [به شمار آمده و] قول عذاب بر آنان محقّق شده است; به يقين آنها زيانکار بوده اند. (18) |
| وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا ۖ وَلِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (19) |
| و براى هر يک [از اين دو گروه] از اعمالى که کرده اند درجاتى است [اين بدان جهت است که خدا به عدالت با آنان رفتار کند] و براى آن است که [جزاى ]اعمالشان را به طور کامل به آنها بدهد و به ايشان ظلم نخواهد شد. (19) |
| وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (20) |
| و روزى که کافران بر آتش عرضه مى شوند [به آنان گفته مى شود:] شما چيزى هاى مطبوع خود را در زندگى دنيايتان مصرف کرديد و از آنها بهره مند شديد [و چيزى ذخيره نکرديد] بنابراين امروز به سبب آن که در زمين به نا حقّ تکبّر مىورزيديد و به سبب آن که پيوسته گناه مى کرديد، با عذاب ذلّت آور جزا داده مى شويد. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |