| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 509 |
|
| وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ ۖ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ ۙ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَأَوْلَىٰ لَهُمْ (20) |
| و آنان که ايمان آورده اند مى گويند: خوب بود قطعه اى از قرآن [درباره جهاد] نازل مى شد، پس وقتى که قطعه اى محکم [از قرآن] نازل گردد و در آن از پيکار ياد شود، کسانى را که در دل هايشان مرضى هست مى بينى به تو نگاه مى کنند مانند نگاه کردن کسى که در بيهوشى مرگ قرار دارد پس [مرگ ]براى آنان سزاوارتر است. (20) |
| طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ ۚ فَإِذَا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ (21) |
| اطاعت [رسول] و گفتار پسنديده [براى آنان شايسته تر است] پس وقتى که امر [پيکار] جدّى شد، اگر به خدا راست بگويند [و صادقانه جهاد کنند ]برايشان بهتر خواهد بود. (21) |
| فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ (22) |
| پس اگر پشت کنيد آيا از شما جز اين انتظار مى رود که در زمين دست به فساد بزنيد و رشته هاى خويشاوندى خود را قطع کنيد؟ (22) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَىٰ أَبْصَارَهُمْ (23) |
| اينان کسانى اند که خدا از رحمت خود دورشان کرده و در نتيجه آنان را کر ساخته و چشمانشان را کور نموده است. (23) |
| أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا (24) |
| پس آيا در قرآن تدبّر نمى کنند؟ [نه] بلکه بر دل هايى قفل هاى خاصّ آنها است. (24) |
| إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى ۙ الشَّيْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ (25) |
| همانا کسانى که پس از روشن شدن راه هدايت براى آنان، عقبگرد کردند، شيطان [کارهاى بدشان را] براى آنها زينت داد و آرزوهايشان را طولانى کرد. (25) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ ۖ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ (26) |
| اين بدان سبب است که آنان به کسانى که آنچه را خدا نازل کرده است مکروه داشتند، گفتند: ما در بعضى امور از شما اطاعت خواهيم کرد و خدا نهان کارى شان را مى داند. (26) |
| فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ (27) |
| پس [حالشان] چگونه خواهد بود وقتى که فرشتگان جانشان را مى گيرند در حالى که به روها و پشت هايشان مى زنند. (27) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (28) |
| اين از آن جهت است که آنان از آنچه خدا را به خشم آورد پيروى کردند و آنچه را که مرضىّ او بود مکروه داشتند، از اين رو اعمالشان را تباه کرد. (28) |
| أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ (29) |
| آيا آنان که در قلب هايشان مرضى هست، پنداشته اند که خداوند هرگز کينه هايشان را آشکار نخواهد کرد؟ (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |