| سوره 60 | سوره مبارکه الممتحنة | صفحه 550 |
|
| لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (6) |
| همانا براى شما در [روش] آنان (ابراهيم و هم فکرانش) سرمشقى نيکو است، براى کسى که به خدا و روز واپسين اميد دارد; و کسى که روى برتابد [بداند که] خداوند خود بى نياز و ستوده است. (6) |
| ۞ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً ۚ وَاللَّهُ قَدِيرٌ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (7) |
| اميد است که خدا ميان شما و کسانى از آنان که با آنها دشمنى داريد [با مسلمان شدنشان] دوستى برقرار کند، و خدا توانا است و خداوند آمرزگار و رحيم است. (7) |
| لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (8) |
| خدا شما را از کسانى [از کفّار] که در مورد دين با شما نجنگيده و از ديارتان بيرونتان نکرده اند، نهى نمى کند که با آنان نيکى کنيد و به عدالت رفتار نماييد، همان خداوند عدالت پيشگان را دوست مى دارد. (8) |
| إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (9) |
| خدا فقط شما را از دوستى با کسانى نهى مى کند که در مورد دين با شما جنگيده و از ديارتان بيرونتان کرده اند و براى بيرون کردنتان معاونت نموده اند; و هر کس با آنان دوستى کند، اينان همان ستمکاران اند. (9) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ۖ وَآتُوهُمْ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۚ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ۚ ذَٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ ۖ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (10) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! هرگاه زنان مؤمن هجرت کنان نزد شما آمدند آنان را امتحان کنيد ـ خدا به ايمانشان داناتر است ـ پس اگر با ايمانشان دانستيد آنان را به سوى کفّار بازنگردانيد; نه اينان براى آنان حلال اند و نه آنان براى اينان و آنچه را که [شوهرانشان به عنوان مهر ]هزينه کرده اند به آنان بدهيد; و بر شما گناهى نيست که اينان را به زنى بگيريد، به شرط اين که مهرشان را به آنها بپردازيد; و به پيمان هاى ازدواج با زنان کافر [براى ادامه همسرى آنان ]تمسّک نکنيد; و آنچه را [از مهر] هزينه کرده ايد [از آنها] بخواهيد و کافران نيز بايد آنچه را [از مهر ]هزينه کرده اند طلب کنند، اين حکم خداوند است که [با آنان] ميان شما داورى مى کند و خدا دانا و حکيم است. (10) |
| وَإِنْ فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ (11) |
| و اگر کسى از همسران شما به سوى کافران رفت پس [کفّار را] تعقيب کرديد [و غنيمت گرفتيد] به کسانى که همسرانشان رفته اند معادل آنچه [از مهر ]هزينه کرده اند بدهيد، و از خدايى که شما به او ايمان داريد پروا داشته باشيد. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |