| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 96 |
|
| وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (106) |
| و از خدا آمرزش بخواه، همانا خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (106) |
| وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا (107) |
| و از آنان که به خود خيانت مى کنند دفاع نکن زيرا خدا کسانى را که خيانت پيشه و گناهکار باشند دوست نمى دارد. (107) |
| يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا (108) |
| [خيانت خود را ]از مردم پنهان مى کنند ولى از خدا نمى توانند پنهان کنند، و هنگامى که شبانه سخنى را که خدا راضى نيست مى پردازند او با آنان است، و خدا به هر چه مى کنند احاطه دارد. (108) |
| هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109) |
| هان شما اينانيد که در زندگى دنيا از آنان دفاع کرديد، پس کى روز قيامت در برابر خدا از آنها دفاع مى کند يا کى بر آنها وکيل خواهد بود؟ (109) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا (110) |
| و هر کس بدى کند يا به خود ستم نمايد سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را بسيار آمرزنده و رحيم خواهد يافت. (110) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) |
| و هر کس گناهى مرتکب شود آن را فقط به زيان خود مرتکب مى شود و خدا بسيار دانا و حکيم است. (111) |
| وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) |
| و هر کس خطا يا گناهى مرتکب شود سپس آن را به بى گناهى نسبت دهد قطعاً بار بهتان و گناه آشکارى را به دوش گرفته است. (112) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا (113) |
| و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود گروهى از آنان آهنگ آن مى کردند که تو را گمراه کنند و جز خودشان را گمراه نمى کنند و هيچ زيانى به تو نمى رسانند. و خدا کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و چيزهايى به تو آموخت که نمى دانستى، و فضل خدا بر تو بزرگ است. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |