| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 97 |
|
| ۞ لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (114) |
| در بسيارى از نجواهايشان هيچ خيرى نيست، مگر اينکه کسى که [در نجوايش ]به صدقه يا به کارى پسنديده يا اصلاحى ميان مردم امر کند، و هر کس براى طلب رضاى خدا چنين کند به زودى اجرى بزرگ به او خواهيم داد. (114) |
| وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (115) |
| و هر کس بعد از آنکه حق برايش روشن شد با پيامبر مخالفت کند و از راهى غير ار راه مؤمنان پيروى نمايد او را به همان وضعى که خود خواسته است وا مى گذاريم و وى را به آتش جهنّم مى سوزانيم، و چه بدسرانجامى است. (115) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا (116) |
| همانا خدا اين [گناه ]را که به وى شرک ورزيده شود نمى آمرزد و غير از آن را بريا هر که بخواهد مى آمرزد، و هر کس به خدا شرک ورزد قطعاً به گمراهى دورى دچار شده است. (116) |
| إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا (117) |
| غير خدا نمى خوانند مگر موجوداتى بى اثر را، و نمى خوانند مگر شيطانى سرکش را. (117) |
| لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا (118) |
| که خدا لعنتش کرده است. و [شيطان ]گفته است: قطعاً من از بندگان تو نصيبى معيّن خواهم گرفت. (118) |
| وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا (119) |
| و حتماً گمراهشان مى کنم و به آرزوها سرگرمشان مى سازم و امرشان مى کنم که گوش هاى دام ها را بشکافند و امرشان مى کنم که فطرت اِلهى را تغيير دهند. و هر کس بجاى خدا شيطان را ولّى خود بگيرد بى شک به زيانى آشکار دچار شده است. (119) |
| يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (120) |
| به آنان وعده مى دهد و به آرزوها سرگرمشان مى کند و شيطان جز از روى فريب به آنان وعده نمى دهد. (120) |
| أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا (121) |
| اينان جايگاهشان جهنّم است و راه فرارى از آن نمى يابند. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |