سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 99 |
|
وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (128) |
و اگر زنى از ناسازگارى يا روى گردانى شوهرش بيم دارد گناهى بر آن دو نيست که [با گذشت زن از بعضى حقوق خود ]ميان خويش سازشى برقرار کنند، و سازش [از جدايى] بهتر است، و بخل (عدم گذشت) در طبيعت نفوس حضور دارد; و اگر [به زنانتان ]نيکى کنيد و تقوا پيشه سازيد قطعاً خدا از آنچه انجام مى دهيد آگاه است. (128) |
وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (129) |
و هرگز نمى توانيد ميان زنان [در علاقه قلبى ]به عدالت رفتار کنيد اگر چه حريص باشيد پس [از زنى که کمتر او را دوست مى داريد ]به طور کامل روى نگردانيد تا وى را مانند زنى که نه شوهر دارد و نه بيوه است فرو گذاريد و اگر به صلاح آييد و تقوا پيشه کنيد قطعاً خدا آمرزگار و رحيم است. (129) |
وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (130) |
و اگر آن دو از هم جدا شوند خدا هر يک را با گشايش خود [به وسيله همسر ديگرى ]بى نياز مى کند، و خدا گشايشمند و حکيم است. (130) |
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (131) |
و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مختصّ خداست. و همانا ما به کسانى که پيش از شما کتاب هاى [آسمانى ]به آنان داده شده است و به شما سفارش کرده ايم که از خدا پروا کنيد; و اگر کفر بورزيد [زيانى به خدا نمى رسد زيرا ]آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مختصّ خداست، و خدا بى نياز و ستوده است. (131) |
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (132) |
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مختص خداست، و کافى است که خدا کارساز باشد. (132) |
إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا (133) |
اگر بخواهد، اى مردم! شما را مى برد و ديگرانى را مى آورد; و خدا بر اين کار تواناست. (133) |
مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (134) |
هر کس پاداش دنيا بخواهد [بداند که ]پاداش دنيا و آخرت نزد خداست، و خدا شنوا و بيناست. (134) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |