| سوره 76 | سوره مبارکه الانسان | صفحه 580 |
|
| وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا (26) |
| و بخشى از شب براى او سجده کن و در بخشى طولانى از شب به تسبيح و نيايش او بپرداز. (26) |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا (27) |
| همانا اينان دنياى زودگذر را دوست مى دارند و روزى سنگين (قيامت) را پشت سرشان وامى گذارند. (27) |
| نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا (28) |
| ماييم که خلقشان کرديم و ترکيبشان را محکم ساختيم، و هرگاه بخواهيم مانند آنها را چنان که بايد به جاى آنان مى آوريم. (28) |
| إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (29) |
| به راستى اين آيات وسيله تذکّرى است، پس هر که بخواهد، راهى به سوى پروردگارش در پيش گيرد. (29) |
| وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (30) |
| و شما نمى خواهيد مگر اين که خداوند بخواهد، همانا خدا دانا و حکيم است. (30) |
| يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (31) |
| هر که را بخواهد به رحمت خود درمى آورد و ظالمان را بر ايشان عذابى دردآور آماده کرده است. (31) |
| سوره 77 | سوره مبارکه المرسلات | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا (1) |
| قَسَم به آن فرستاده هاى پياپى; (1) |
| فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (2) |
| پس به وزنده ها چنان که بايد بوزند. (2) |
| وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (3) |
| و قَسَم به آن نشرکننده ها که چنان که بايد نشر مى کنند; (3) |
| فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (4) |
| پس به فرق گذارنده ها چنان که بايد فرق بگذارند; (4) |
| فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (5) |
| پس به القاکننده هاى ذکر (وحى); (5) |
| عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (6) |
| تا حجّتى باشد [براى خوبان] يا اخطارى [براى بدان]. (6) |
| إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (7) |
| [قسم به همه اينها] که آنچه وعده داده مى شويد قطعاً واقع شدنى است. (7) |
| فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (8) |
| پس آن گاه که ستارگان محو شوند، (8) |
| وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (9) |
| و آن گاه که آسمان شکافته شود، (9) |
| وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (10) |
| و آن گاه که کوه ها خُرد و پراکنده گردند، (10) |
| وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (11) |
| و آن گاه که رسولان به وقت موعودشان برسند. (11) |
| لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ (12) |
| براى چه روزى جهت آنان تعيين وقت شده است؟ (12) |
| لِيَوْمِ الْفَصْلِ (13) |
| براى روز جداسازى [حقّ از باطل]. (13) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ (14) |
| و تو چه مى دانى که روز جداسازى [حق از باطل ]چيست؟ (14) |
| وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (15) |
| آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (15) |
| أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ (16) |
| آيا پيشينيان را هلاک نکرديم؟ (16) |
| ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ (17) |
| سپس پسينيان را از پى آن درمى آوريم. (17) |
| كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (18) |
| ما با مجرمان اين گونه رفتار مى کنيم. (18) |
| وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (19) |
| آن روز واى بر تکذيب کنندگان. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |