سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 101 |
|
الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا (141) |
منافقان کسانى اند که در انتظار فرجام کار شما به سر مى برند ; پس اگر از جانب خدا پيروزى و گشايشى براى شما حاصل شود مى گويند : آيا ما با شما نبوديم ؟ پس ما نيز در بهره ها و غنايم سهمى داريم . و اگر براى کافران نصيبى از پيروزى باشد ، به آنان مى گويند : آيا ما بر شما چيره نشديم و شما را از پيوستن به مؤمنان بازنداشتيم ؟ پس خداوند روز قيامت ميان شما داورى مى کند ، و آن روز هرگز به سود کافران راهى بر ضد مؤمنان قرار نخواهد داد . (141) |
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا (142) |
منافقان مى خواهند به خدا نيرنگ زنند ، در حالى که خدا با مهلتى که به آنان مى دهد ، به ايشان نيرنگ مى زند ; و چون به نماز بايستند با سستى مى ايستند ، به مردم خودنمايى مى کنند و خدا را جز اندکى ياد نمى کنند . (142) |
مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (143) |
آنان به قهر الهى ميان ايمان و کفر سرگردان گشته اند ، نه با مؤمنانند و نه با کافران . خدا آنان را به سزاى کردارشان گمراه ساخته است ، و هر که را خدا گمراه کند ، هرگز راهى براى هدايت او نخواهى يافت . (143) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (144) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد ، کافران را به جاى مؤمنان دوست و ياور خود مگيريد . آيا مى خواهيد براى خدا بر ضد خود حجّتى آشکار پديد آوريد ؟ (144) |
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا (145) |
قطعاً منافقان در فروترين طبقه از آتش دوزخ خواهند بود ، و هرگز براى آنان ياورى نجات بخش نخواهى يافت . (145) |
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا (146) |
مگر کسانى از آنان که توبه کنند و راه صلاح در پيش گيرند و با پيروى از قرآن و سنّت پيامبر به خدا تمسّک جويند و دين خود را براى خدا خالص کنند و از هرگونه شرکى بپرهيزند ، که اينان با مؤمنان خواهند بود ، و به زودى خداوند پاداشى بزرگ به مؤمنان عطا خواهد کرد . (146) |
مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا (147) |
اگر خدا را بر نعمت هايش سپاس بگزاريد و به او ايمان بياوريد او را با عذاب شما چه کار ؟ خدا سپاسگزار شاکران و به شايستگان سپاس آگاه است . (147) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |