فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 5

سوره مبارکه المائدة

صفحه 116
وَقَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ (46)
و عيسى پسر مريم را در پى راه هايى که پيامبران پيشين پيمودند فرستاديم ، در حالى که حقانيت تورات را که پيش از او آمده بود تأييد مى کرد ، و به او انجيل را که در آن رهنمود و نورى بود عطا کرديم ، و انجيل نيز حقانيت تورات را که پيش از آن آمده بود ، تصديق مى نمود و رهنمود و پندى براى تقواپيشگان بود . (46)
وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنْجِيلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (47)
و پيروان اِنجيل بايد براساس آنچه خدا در آن فرو فرستاده است حکم کنند . و هر کس به آنچه خدا نازل کرده است حکم نکند آنانند که از راه خدا بيرون رفته اند . (47)
وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ ۖ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ ۚ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (48)
اى پيامبر ، و ما اين کتاب ( قرآن ) را که سراسر حق است به سوى تو فرو فرستاديم در حالى که حقانيت کتاب هاى آسمانى پيش از خود را تأييد مى کند و بر آنها سيطره و نگهبانى دارد . پس ميان همگان به آنچه خدا فرو فرستاده است حکم کن و با رويگردانى از اين قرآنِ سراسر حق که به سوى تو آمده است از خواسته هاى نفسانى آنان پيروى مکن . ما براى هر امتى از شما شريعت و راهى روشن مقرّر داشتيم ، و اگر خدا مى خواست همه شما را امتى يگانه قرار مى داد و براى شما يک شريعت مقرّر مى کرد ، اما چنين نخواست ، بلکه براى هر امتى شريعتى قرار داد تا شما را در آنچه عطايتان کرده است بيازمايد . پس به سوى نيکى ها سبقت گيريد که بازگشت همه شما به سوى خداست ، آن گاه شما را به آنچه در آن اختلاف مى کرديد آگاه مى سازد . (48)
وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ (49)
و به تو فرمان داديم که ميان آنان بر طبق آنچه خدا نازل کرده است ، حکم کن و از خواسته هايشان پيروى مکن و از آنان برحذر باش که مبادا تو را بلغزانند و از برخى از آنچه خدا به سوى تو فرو فرستاده است بازگردانند . پس اگر از دعوت تو روى برتافتند بدان که خدا مى خواهد آنان را به سزاى برخى از گناهانشان به گمراهى کشاند ، و بى گمان بسيارى از مردم از راه خدا بيرون مى روند . (49)
أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ ۚ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (50)
پس آيا حکم دوران جاهليت را مى جويند که احکام الهى را نمى پذيرند ؟ براى مردمى که به آيات خدا يقين دارند حکم چه کسى از حکم خدا نيکوتر است ؟ (50)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 116صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی