فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 5

سوره مبارکه المائدة

صفحه 118
وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ (58)
و چون بانگ اذان سر دهيد و مردم را بدين وسيله به نماز فراخوانيد آن را به استهزا مى گيرند و بازيچه مى شمرند ، اين بدان سبب است که آنان مردمى هستند که درنمى يابند . (58)
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ (59)
بگو : اى صاحبان کتاب هاى آسمانى ، آيا چيزى جز اين را از ما ناخوشايند مى شمريد که ما به خدا و کتابى که بر ما فرو فرستاده شده و کتاب هاى آسمانى ديگرى که پيش تر نازل شده است ايمان آورده ايم ؟ و اين که بيشتر شما از راه خدا خارج شده ايد ؟ (59)
قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ (60)
بگو : اگر ايمان به خدا و کتاب هاى آسمانى از نظر شما بد است آيا مى خواهيد شما را به چيزى که فرجامش نزد خدا بدتر از اين است آگاه کنم ؟ آنان کسانى اند که خدا لعنتشان کرده و بر ايشان خشم گرفته و برخى از آنان را به بوزينه ها و خوک ها مبدل ساخته ، و کسانى اند که طاغوت را پرستيده اند . اينانند که جايگاهى بدتر دارند و از راه راست گمراه ترند و اينان از گروه شمايند و سزاوار است که از آنان ناخشنود باشيد نه از کسانى که به خدا و کتاب هاى آسمانى ايمان آورده اند . (60)
وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ (61)
و چون نزد شما آيند گويند : ما ايمان آورده ايم ، در حالى که با کفر بر شما وارد شده و با کفر از نزد شما بيرون رفته اند ، و خدا به آن نيرنگى که نهان داشته اند داناتر است . (61)
وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (62)
و بسيارى از آنان را مى بينى که در گناه و تجاوز و خوردن مال حرام شتاب مىورزند . راستى که بد کارهايى انجام مى دهند . (62)
لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (63)
چرا عالمان ربانى و دانشمندانشان آنان را از سخنان گناه آلود و حرامخوارى شان بازنمى دارند ؟ راستى که بد کارى مى کنند . (63)
وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۚ وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا ۚ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (64)
و يهوديان گفتند : دست خدا بسته است ـ دست هاى خودشان بسته و بى اقتدار باد ، و به سزاى آنچه گفتند لعنت بر آنان باد ـ بلکه هر دو دست خدا باز است و قدرتش بى کران . هرگونه بخواهد مى بخشد . و قطعاً کتابى که از جانب پروردگارت به سوى تو فرو فرستاده شده است بر سرکشى و کفر بسيارى از آنان مى افزايد ، و ما تا روز قيامت ميانشان دشمنى و نفرت افکنده ايم . هرگاه براى جنگ با پيامبر و مسلمانان آتشى برافروزند خدا آن را خاموش مى کند . آنان در زمين به فسادگرى مى کوشند ، و خدا فسادگران را دوست نمى دارد . (64)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 118صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی