| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 130 |
|
| قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ ۚ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَىٰ ۚ قُلْ لَا أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (19) |
| از آنان بپرس گواهى چه چيزى از همه برتر و در اثبات حقيقت رساتر است ؟ بگو : گواهى خدا از همه برتر است ، و او ميان من و شما به حقانيت من گواهى داده است ، و بگو : اين قرآن به من وحى شده است تا به وسيله آن شما و کسانى را که قرآن به آنان مى رسد هشدار دهم . آيا واقعاً شما گواهى مى دهيد که با خدا معبودان ديگرى است که با او شريک هستند ؟ بگو : من گواهى نمى دهم . بگو : جز اين نيست که او معبودى يگانه است و من از آنچه شريک او مى پنداريد دورى مى گزينم . (19) |
| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ ۘ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20) |
| کسانى که به آنان کتاب آسمانى داده ايم ( يهوديان و مسيحيان ) ، پيامبر را با نشانه هاى ثبت شده در آن کتاب ها مى شناسند همان گونه که پسران خود را مى شناسند ، ولى کسانى که با کتمان حق خود را باخته و زيانکار ساخته اند ايمان نخواهند آورد . (20) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (21) |
| و کيست ستمکارتر از کسى که بر خدا دروغ بسته يا آيات او را دروغ انگاشته است ؟ حقيقت اين است که ستمکاران سعادتمند نمى شوند . (21) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا أَيْنَ شُرَكَاؤُكُمُ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (22) |
| و روزى را ياد کن که آنان را روانه مى کنيم و يکجا گرد مى آوريم ، سپس به کسانى که براى خدا شريکانى پنداشته اند مى گوييم : شريکانتان که آنها را شريک خدا مى پنداشتيد کجايند ؟ (22) |
| ثُمَّ لَمْ تَكُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ (23) |
| آن گاه پاسخشان جز اين نيست که مى گويند : به خدا ، پروردگارمان سوگند که ما مشرک نبوديم . (23) |
| انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ ۚ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24) |
| بنگر که چگونه بر خود دروغ مى بندند . آن روز اوصافى که براى خدايانشان بافته بودند از دستشان مى رود . ( ناراستى اش براى آنان آشکار مى شود ) (24) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ ۖ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا ۚ حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (25) |
| و از ميان آنان کسانى هستند که به تو گوش فرا مى دهند ولى ما بر دل هايشان پرده هايى افکنده ايم تا آن را درنيابند ، و در گوش هايشان سنگينى قرار داده ايم . و اگر هر نشانه اى را ببينند آن را باور نمى کنند ، تا آنجا که چون نزد تو آيند با تو مجادله مى کنند . کسانى که کافر شده اند مى گويند : اين ( قرآن ) چيزى جز افسانه هايى که مردم نخستين بافته اند نيست . (25) |
| وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْأَوْنَ عَنْهُ ۖ وَإِنْ يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (26) |
| آنان مردم را از پيروى قرآن باز مى دارند و خود نيز از آن دورى مى کنند با اين پندار که آيين الهى را به تباهى مى کشند ، در حالى که جز خويشتن را تباه نمى سازند و اين را نمى فهمند . (26) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (27) |
| اى کاش مى ديدى زمانى را که آنان بر آتش نگاه داشته مى شوند ، پس مى گويند : اى کاش به دنيا بازگردانده مى شديم که در آن صورت نشانه هاى پروردگارمان را دروغ نمى شمرديم و از مؤمنان مى گشتيم . (27) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |