فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 6

سوره مبارکه الانعام

صفحه 141
ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102)
آن خداوند دانا تدبيرکننده امور شماست . معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، زيرا او آفريننده هر چيزى است ، پس او را بپرستيد که او برپا دارنده و عهده دار هر امرى است . (102)
لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103)
ديدگان ، او را درنمى يابند ولى او همه ديدگان را درمى يابد ، و اوست که در ژرفاى هر چيزى نفوذ دارد و از ظاهر و باطن آن آگاه است . (103)
قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104)
همانا از جانب پروردگارتان روشنگرى هايى براى شما آمده است ; پس هر که در آنها بنگرد و آنها را دريابد به سود خود اوست ، و هر که کور گردد و آنها را درنيابد به زيان خود اوست ، و من بر شما نگهبان نيستم تا بتوانم دل هايتان را به سويى که مى خواهم بکشانم . (104)
وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105)
و بدين سان دليل ها و نشانه ها را با بيان هاى گوناگون مى آوريم تا آنچه بايد به انجام رسد ، و تا کفرپيشگان به نهايت نگون بختى برسند و بگويند : اى محمّد ، تو آنها را از ديگران فرا گرفته اى ، و تا قرآن را براى مردمى که مى دانند به روشنى بيان کنيم . (105)
اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106)
آنچه را که از جانب پروردگارت به تو وحى شده است پيروى کن که معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، و از مشرکان روى بگردان . (106)
وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107)
و اگر خدا مى خواست آنان مشرک نمى شدند ، و ما تو را نگهبان امور زندگى آنان قرار نداده ايم ، و تو عهده دار رفتار و باورهاى دينى آنان نيستى . (107)
وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108)
و کسانى را که مشرکان به جاى خدا مى خوانند دشنام ندهيد که آنان نيز خدا را از روى دشمنى که برخاسته از نادانى است دشنام مى دهند . بدين سان براى هر امتى کردارشان را آراسته ايم ; پس به آنچه زيبا مى دانند ناسزا مگوييد . آن گاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود و او آنان را از حقيقت آنچه انجام مى دادند با خبر خواهد ساخت . (108)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109)
و با سخت ترين سوگندهايشان به خدا سوگند خوردند که اگر نشانه اى بر رسالت محمد به آنان برسد قطعاً به آن ايمان مى آورند . بگو : نشانه ها فقط نزد خداست و من اختياردار آنها نيستم . چه بسا آنان را در سوگندهايشان راستگو به شمار آوريد ولى چه مى دانيد که چون نشانه ها به آنان رسد ايمان نمى آورند . (109)
وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110)
و ما دل ها و ديدگانشان را دگرگون مى کنيم ، ازاين رو به آن نشانه ها و معجزه ها ايمان نمى آورند ; همان گونه که بار نخست پيش از آن که معجزات پيشنهادى آنان را ارائه کنيم به قرآن ايمان نياوردند ، و ما آنان را رها مى کنيم که در سرکشى شان همواره سرگردان بمانند . (110)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 141صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی