سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 144 |
|
فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ (125) |
پس هر که را خدا بخواهد هدايت کند ، به او شرح صدر مى دهد تا در برابر حقايقى که از جانب اوست تسليم شود ، و هر که را بخواهد به گمراهى بيفکند ، سينه اش را تنگ و محدود مى کند که گويى در آسمان بالا مى رود . بدين سان خداوند پليدى را بر کسانى که ايمان نمى آورند قرار مى دهد . (125) |
وَهَٰذَا صِرَاطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيمًا ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (126) |
و اين است راه پروردگار تو که راست و استوار ( تغييرناپذير ) است . به راستى ما نشانه ها را براى مردمى که پند مى گيرند به روشنى بيان کرده ايم . (126) |
۞ لَهُمْ دَارُ السَّلَامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۖ وَهُوَ وَلِيُّهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (127) |
براى هدايت يافتگان ، نزد پروردگارشان سراى عافيت است ، و به سزاى کارهاى نيکى که کرده اند ، او سرپرست و عهده دار امورشان خواهد بود . (127) |
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ ۖ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُمْ مِنَ الْإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا ۚ قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (128) |
و روزى که خدا آنان ( آدميان و جنيان ) را يکسره گرد مى آوَرَد و روانه مى کند ، مى گويد : اى گروه جنيان ، بسيارى از آدميان را به پيروى از خود واداشتيد و به گمراهى کشانديد ; و پيروانشان از آدميان مى گويند : پروردگارا ، ما و جنيان از يکديگر بهره گرفتيم ; ما با پيروى از آنها به هواها و هوس هاى خود دست يافتيم و آنها با وسوسه هاى خود ما را پيرو خود ساختند ، و عاقبت به مرتبه اى که براى ما و آنها تعيين کرده بودى رسيديم . خدا مى گويد : آتش جايگاه شماست که جاودانه در آن خواهيد بود ، مگر آنچه را خدا بخواهد . به راستى پروردگار تو حکيم و داناست . (128) |
وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (129) |
و اين گونه برخى از ستمکاران را بر برخى ديگر به کيفر گناهانى که فراهم آورده اند مسلّط مى کنيم . (129) |
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنْذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنْفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (130) |
در آن روز خدا مى گويد : اى گروه جنيان و آدميان ، آيا از خودتان پيامبرانى به سوى شما نيامدند که آيات مرا بر شما حکايت کنند و شما را از ديدار امروزتان بترسانند ؟ مى گويند : ما به زيان خود گواهى مى دهيم که پيامبرانى آمدند و به ما هشدار دادند . آرى ، به آنان هشدار داده شد ، ولى زندگى دنيا آنان را بفريفت و به زيان خود گواهى دادند که به آنچه پيامبران آوردند کافر شدند . (130) |
ذَٰلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَافِلُونَ (131) |
فرستادنِ پيامبرانِ هشداردهنده از آن روست که پروردگار تو اين گونه نيست که ديارى را از روى ستم تباه کرده باشد در حالى که مردم آن از وظايف خود بى خبر باشند . (131) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |