| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 145 |
|
| وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (132) |
| و براى هر يک از آن دو گروه ( آدميان و جنيان ) درجاتى برخاسته از کردارشان خواهد بود ، و پروردگارت از کارهايى که مى کنند بى خبر نيست . (132) |
| وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ ۚ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِكُمْ مَا يَشَاءُ كَمَا أَنْشَأَكُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ (133) |
| و پروردگار تو بى نياز و داراى رحمت است و اگر بخواهد شما را از ميان مى برد ; زيرا به شما نيازى ندارد . و پس از شما ، به رحمت خود ، آنچه بخواهد جايگزين مى کند ; همان گونه که شما را به رحمت خود از نسل مردمى ديگر پديد آورد . (133) |
| إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (134) |
| بى گمان ، آنچه در مورد قيامت به شما وعده داده اند آمدنى است ، و شما نمى توانيد خدا را از آوردن آن ناتوان سازيد . (134) |
| قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (135) |
| به مشرکان بگو : اى قوم من ، براساس حالت و وضعيتى که داريد عمل کنيد که من نيز بر آنچه هستم پايدارم و عمل مى کنم ، و ديرى نمى گذرد که بدانيد فرجام نيک اين سراى از آنِ کيست . حقيقت اين است که ستمکاران ( مشرکان ) نيکبخت نخواهند شد . (135) |
| وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (136) |
| مشرکان از کشت ها و دام ها که خدا پديد آورده است سهمى را براى او مقرر مى داشتند و براساس پندار خود مى گفتند : اين سهمِ خدا و اين سهمِ بت هاى ماست که شريکان خدايند . آنان چنين حکم مى کردند که آنچه مال شريکان است به خدا نمى رسد و آنچه از آنِ خداست به شريکانشان مى رسد . راستى اين بد حکمى است که مى کنند . (136) |
| وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ ۖ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (137) |
| و بدين سان معبودانِ اهل شرک دل هاى مشرکان را به تسخير خود درآوردند و براى بسيارى از مشرکان کشتن فرزندانشان را بر آستانِ آن خدايان آراستند تا آنان را تباه سازند ، و آيين درستى را که برايشان مقرر شده بود با آميختن به امورى باطل بر آنان پوشيده دارند . و اگر خدا مى خواست چنين نمى کردند . پس اى پيامبر ، آنان را با دروغ هايى که مى پردازند رها کن . (137) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |