سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 200 |
|
اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (80) |
چه براى آنان از خدا آمرزش بخواهى يا آمرزش نخواهى يکسان است ، اگر هفتاد بار هم برايشان آمرزش بخواهى هرگز خدا آنان را نمى آمرزد ، زيرا آنان به خدا و رسول او کفر ورزيدند و از بندگى خدا خارج شدند ، و خدا کسانى را که از بندگى او خارج شوند به قرب خويش نمى رساند . (80) |
فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ ۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا ۚ لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ (81) |
واپس نهاده شدگان از اين که به خاطر مخالفت با رسول خدا بر جاى خود نشستند و رهسپار غزوه تبوک نشدند ، شادمان شدند ، و ناخشنود بودند از اين که با مال و جانشان در راه خدا پيکار کنند و به ديگران نيز مى گفتند : شما هم در اين هواى گرم و سوزان به سوى جنگ نرويد . بگو : آتش دوزخ سوزان تر است اى کاش مى دانستند . (81) |
فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82) |
پس بايد خنده و شادمانى آنان کم باشد و گريه و اندوهشان بسيار چرا که شادمانى آنان تنها در اين دنياى زودگذر است و گريه و اندوهشان در سراى آخرت است که آتشى جاودانه دارد . اين جزايى است در برابر کارهايى که مى کردند . (82) |
فَإِنْ رَجَعَكَ اللَّهُ إِلَىٰ طَائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَنْ تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا ۖ إِنَّكُمْ رَضِيتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ (83) |
پس اگر خداوند تو را از اين جنگ به سوى گروهى از اين منافقان بازگرداند ، و آنان براى بسيج شدن از تو رخصت خواستند ، به آنان بگو : از اين پس هرگز با من رهسپار نمى شويد و همراه من با هيچ دشمنى کارزار نمى کنيد ، زيرا شما نخستين بار به باز نشستن از جهاد خشنود بوديد ، پس اکنون هم با کسانى که در خانه ها مانده اند ( زنان ، کودکان ، بيماران ) بنشينيد . (83) |
وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ (84) |
و هرگز بر اَحَدى از آنان ( منافقان ) که در گذشته است نماز مخوان و بر گورش به دعا نايست ، زيرا آنان به خدا و رسول او کافر شدند و در حالى مُردند که از بندگى خدا خارج بودند . (84) |
وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (85) |
مبادا فراوانى مال و فرزندانشان تو را مجذوب کند ; جز اين نيست که خدا مى خواهد به وسيله اينها در زندگى دنيا عذابشان کند و در حالى که کافرند جانشان برآيد . (85) |
وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ (86) |
و چون سوره اى از قرآن نازل شود و در آن به مردم فرمان داده شود که به خدا ايمان بياوريد و همراه پيامبرش جهاد کنيد ، توانگرانشان از تو رخصت مى طلبند و مى گويند : ما را واگذار که با نشستگان باشيم . (86) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |