سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 252 |
|
۞ أَفَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَىٰ ۚ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (19) |
آيا کسى که بيناست و مى داند آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده حق است ، مانند کسى است که کور است و درنمى يابد ؟ آنان برابر نيستند ، زيرا حق بينان خردمندند و تنها خردمندان متذکّر مى شوند . (19) |
الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ (20) |
همانان که به عهدشان با خدا وفا مى کنند ( به توحيد و لوازم آن پاى بندند ) و آن پيمان را نمى شکنند . (20) |
وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ (21) |
و کسانى که آنچه را خدا به پيوستنش فرمان داده است مى پيوندند و از کيفر پروردگارشان مى ترسند و از سختىِ حساب اعمالشان بيم دارند . (21) |
وَالَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ (22) |
و آنان که براى طلب خشنودى پروردگارشان ، بر دشوارى ها ، فرمانبردارى از خدا و پرهيز از گناهان صبر کرده و نماز را برپا داشته و از آنچه روزيشان کرده ايم ، در نهان و آشکار انفاق کرده اند ، و بدى را با نيکى مى زدايند . اينانند که فرجام نيکوى اين سرا را خواهند داشت . (22) |
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ (23) |
همان بوستان هاى دايمى بهشت که خردمندان همراه با پدران و همسران و فرزندانشان که شايسته آن هستند وارد آن مى شوند و فرشتگان از هر درى بر آنان درمى آيند . (23) |
سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ ۚ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ (24) |
و به آنان مى گويند : سلام بر شما به پاداش اين که صبر کرديد . فرجام اين سراى براى کسانى که بر کردار شايسته پايدار بوده اند فرجامى نيکوست . (24) |
وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۙ أُولَٰئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (25) |
و کسانى که عهدشان را با خدا پس از بستن آن مى شکنند و آنچه را خدا به پيوستن آن فرمان داده است مى گسلند ، و با انجام کارهاى ناشايسته در زمين فساد مى کنند ، براى آنان دورى از رحمت خدا خواهد بود و ناگوارى اين سرا را خواهند داشت . (25) |
اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ وَفَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ (26) |
خداست که روزى را براى هر که بخواهد وسعت مى بخشد و بر هر که بخواهد تنگ مى گيرد ; به همين سبب بهشت را براى مؤمنان ، و ناگوارى و دورى از رحمت خود را براى کافران و تبهکاران قرار مى دهد . آنان به زندگى دنيا شادمان شدند و به آن اکتفا کردند ، در حالى که زندگى دنيا در برابر آخرت جز بهره اى اندک نيست که سرانجام از ميان خواهد رفت . (26) |
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ (27) |
کفرپيشگان ، قرآن را معجزه رسالت پيامبر نمى شمرند و مى گويند : چرا از جانب پروردگارش معجزه اى بر او نازل نشده است تا ما بدين وسيله هدايت شويم ؟ بگو : هدايت انسان ها به اراده خداست نه ديدن معجزه . خدا هر که را بخواهد گمراه مى کند و براى کسانى چنين مى خواهد که به او باز نيايند ، و هر که به سوى او بازگردد ، او را به سوى خود هدايت مى کند . (27) |
الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (28) |
بازآمدگان به سوى خدا کسانى اند که به او ايمان آورده اند و دل هايشان به ياد خدا آرام مى گيرد . بدانيد که تنها با ياد خدا دل ها آرامش مى يابد . (28) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |