| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 279 |
|
| وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ (103) |
| ما به خوبى مى دانيم که مشرکان مى گويند قرآن از سوى خدا نيست ، بلکه انسانى آن را به محمّد مى آموزد . چنين نيست که مى گويند ، زبان آن کسى که قرآن را ساخته او مى دانند نارساست و اين قرآن به زبان عربى شيوا و گوياست . (103) |
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104) |
| کسانى که به آيات خدا ايمان نمى آورند ، خدا آنان را هدايت نمى کند و براى آنان عذابى دردناک خواهد بود ، ولى محمّد به آيات خدا ايمان دارد و هدايت يافته است ، پس چگونه مى تواند بر خدا دروغ بندد ؟ (104) |
| إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (105) |
| تنها کسانى دروغ مى بافند و آن را به خدا نسبت مى دهند که به آيات خدا ايمان ندارند ، و اينانند که دروغگويند . (105) |
| مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَٰكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (106) |
| کسانى که پس از ايمان آوردنشان ، به خدا کافر شوند ، نه آن کسى که به گفتن سخنى کفرآميز مجبور گردد ولى دلش به ايمان آرامش يافته است ، بلکه کسانى که سينه را براى کفر گشوده و آن را به دل پذيرفته اند ، خشمى از جانب خدا بر آنان خواهد بود و عذابى بزرگ خواهند داشت . (106) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (107) |
| اين بدان سبب است که آنان با شيفتگى زندگى دنيا را برگزيده و آن را بر آخرت ترجيح داده اند و بدان سبب است که خدا مردم کفرپيشه را هدايت نمى کند . (107) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (108) |
| اينان کسانى اند که خدا بر دل ها و گوش ها و ديدگانشان مهر نهاده است ، از اين رو نه بُرهانى را درک مى کنند و نه اندرزى را مى شنوند و نه نگاهى عبرت آميز دارند . اينانند که از سراى آخرت بى خبرند . (108) |
| لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (109) |
| بى ترديد ، آنان در آخرت زيانکار خواهند بود . (109) |
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (110) |
| آرى ، پروردگار تو کسانى را که پس از شکنجه شدن به دست مشرکان و جارى کردن سخنى کفرآميز بر زبان ، در راه خدا هجرت نمودند و سپس جهاد کردند و شکيبايى ورزيدند ، قطعاً پروردگار تو پس از اين مراحل آنان را مى آمرزد و بر آنان رحمت مى آورَد . (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |