| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 282 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (1) |
| منزّه است آن خداى که بنده اش محمّد را در يک شب از مسجدالحرام به سوى مسجدالاقصى ( بيت المقدس ) که پيرامون آن را برکت داديم ، سير داد . آرى ، ما او را بدان جا برديم تا بخشى از نشانه هاى خود را به او بنمايانيم . به يقين ، خداوند در خواست بندگانش را مى شنود و به حال آنان بيناست ; از اين روى در پيامبر شايستگى اين کرامت را ديد و آن را به او عطا کرد . (1) |
| وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِي وَكِيلًا (2) |
| و به موسى تورات را ارزانى داشتيم و آن را براى بنى اسرائيل مايه هدايت قرار داديم با اين پيام که : در امر دين و دنيا جز من کارسازى مگيريد که مرا در تدبير جهان شريکى نيست . (2) |
| ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا (3) |
| آن کتاب هدايت را از آن روى به بنى اسرائيل داديم که آنان از نسل کسانى بودند که با نوح بر آن کشتى سوارشان کرديم ، و پيش تر وعده داده بوديم که همراهان نوح را با انواع برکت ها مدد مى رسانيم ، زيرا نوح بنده اى بسيار سپاسگزار بود . (3) |
| وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا (4) |
| و در آن کتاب به بنى اسرائيل اعلام کرديم که قطعاً دو بار در سرزمين فلسطين فساد به پا خواهيد کرد و هر بار به سرکشى بزرگى دست خواهيد زد . (4) |
| فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ ۚ وَكَانَ وَعْدًا مَفْعُولًا (5) |
| ما نيز هر دو بار از شما انتقام خواهيم گرفت . پس چون زمان تحقق وعده انتقام ما به سزاى نخستين بار از آن دو سرکشى فرا رسد ، بندگانى از خود را که سخت جنگاورند به سوى شما بسيج مى کنيم . آنان در ميان خانه هاى شما درمى آيند و شما را سرکوب مى کنند ، و اين وعده اى انجام شدنى است . (5) |
| ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا (6) |
| و پس از چندى چيرگى بر دشمنانتان را به شما باز مى گردانيم و شما را با اموال و پسرانى فراوان يارى مى دهيم و نفرات شما را بيشتر مى گردانيم . (6) |
| إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا (7) |
| اين شکست و پيروزى نتيجه عملکرد خودتان است . اگر نيکى کنيد به خود نيکى کرده ايد و اگر بدى کنيد به خود بدى کرده ايد . و چون زمان تحقق وعده انتقام ما به سزاى سرکشى بعدى شما فرا رسد ، باز هم بندگانى از خود را بسيج مى کنيم تا چهره هاى شما را اندوهگين کنند و به مسجدالاقصى درآيند و حرمت آن را بشکنند و آن را ويران کنند ، چنان که نخستين بار بدان جا وارد شدند و بر هر چه چيره مى شوند ، به کلّى آن را تباه سازند . (7) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |