فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 22

سوره مبارکه الحج

صفحه 336
حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ (31)
در حالى که به سوى خدا گرايش داشته و کسى را شريک او قرار ندهيد . و هر کس براى خدا شريک قرار دهد ، از مرتبه انسانيّت ساقط مى شود و شيطان او را شکار خويش مى کند . او در مَثَل مانند اين است که از آسمان فرو افتد و پرندگان شکارى او را بربايند ، يا باد او را به مکانى دوردست بيفکند . (31)
ذَٰلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (32)
حقيقت آن است که گفتيم ، و هر کس شعائر الهى را بزرگ بشمارد پس حرمت شترانى را که براى قربانى علامت گذارى شده اند پاس دارد . دلى تقواپيشه دارد زيرا بزرگ شمردن شعاير الهى برخاسته از تقواپيشگى دل هاست . (32)
لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ (33)
] حفظ حرمت شتران قربانى در ترک بهره بردارى از آنها نيست ، بلکه [ براى شما در آنها سودهايى است که مى توانيد تا مدّتى که براى قربانى کردن آنها تعيين شده است از آنها استفاده بريد; و زمان قربانى کردن آنها هنگامى است که به آن خانه کهن ( کعبه ) برسند . (33)
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34)
نه تنها براى ابراهيم و امّت او ، بلکه براى هر امّتى قربانيى مقرر داشتيم تا بر دام هايى که خدا روزىِ آنها کرده است ، هنگام ذبح ، نام او را ببرند . پس معبود شما و آنان معبودى يگانه است و آن خداست; از اين رو با اخلاص در انجام مناسک حج و تقديم قربانى ها ، تسليم فرمان او باشيد . و کسانى را که به خدا آرامش يافته اند و در برابر او خاشعند نويد ده; (34)
الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (35)
همانان که چون خدا نزدشان ياد شود دل هايشان مى ترسد و بر ناگوارى هايى که به آنان رسيده است شکيبايند و نماز را برپا مى دارند و از آنچه روزيشان کرده ايم انفاق مى کنند . (35)
وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ ۖ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ ۖ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (36)
و شتران فربهى را که براى قربانى حج آماده کرده ايد ، براى شما از شعائر الهى قرار داده ايم . براى شما در آنها خيرى است . پس در حالى که بر دست هاى خود ايستاده اند نام خدا را بر آنها ببريد و نحرشان کنيد و چون به پهلو درافتادند و جان دادند ، خود از آنها بخوريد و به تهيدستِ قناعت پيشه و مستمندى که به انتظار بخشش نزد شما آيد از آن غذا دهيد . اين گونه ، شتران را براى شما رام ساختيم ، باشد که سپاسگزارى کنيد . (36)
لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ (37)
هرگز گوشت و خون آنها به خدا نمى رسد ، زيرا او از همه چيز بى نياز است ، امّا تقواى شما به او مى رسد ، چرا که پرهيزکاران به درگاه او تقرّب مى يابند . بدين سان خدا آنها را براى شما رام ساخت تا شما را با تقديم قربانى ها به اطاعت و تقرب خويش رهنمون شود و شما بايد او را به پاس اين که راهتان نمود به بزرگى ياد کنيد . و به نيکوکاران نويد ده . (37)
۞ إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ (38)
قطعاً خداوند شرّ مشرکان را از کسانى که ايمان آورده اند دور مى کند ، زيرا آنان را دوست مى دارد ، ولى مشرکان را چون به امانت الهى ( فطرت خداجويى خويش ) خيانت کرده و نعمت هاى او را ناسپاسى نموده اند دوست نمى دارد ، که او هيچ خيانتکار ناسپاسى را دوست نمى دارد . (38)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 336صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی