| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 337 |
|
| أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ (39) |
| اينک به آن مؤمنانى که مورد هجوم قرار مى گيرند ، از جانب خدا رخصت داده شده است که به جهاد اقدام کنند . اين بدان سبب است که آنان مورد ستم قرار گرفته اند ، و قطعاً خدا بر يارى آنان تواناست و پيروزشان خواهد کرد . (39) |
| الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا ۗ وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ (40) |
| همانان که به ناحق از ديارشان بيرون رانده شدند; اخراجشان سببى جز اين نداشت که مى گفتند پروردگار ما خداست . و اگر خدا با حکم جهاد ، برخى از مردم را به وسيله برخى ديگر دفع نمى کرد ، صومعه هاى راهبان و کليساهاى مسيحيان و معابد يهوديان و مساجد مسلمانان که در آنها نام خدا بسيار برده مى شود ويران گشته بود ، و قطعاً خدا کسانى را که او را يارى مى دهند يارى خواهد کرد ، چرا که خدا نيرومند و شکست ناپذير است . (40) |
| الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ ۗ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (41) |
| همانان که اگر در زمين به ايشان قدرت دهيم تا بتوانند روش زندگى اجتماعى خود را برگزينند ، جامعه اى تشکيل مى دهند که همگان در آن نماز را برپا مى دارند و زکات مى پردازند و به آنچه شايسته است فرمان مى دهند و از آنچه ناشايسته است نهى مى کنند . و قطعاً خدا مؤمنان را يارى مى کند و آنان را بر کفرپيشگان پيروز مى گرداند چرا که فرجام امور از آن خداست . (41) |
| وَإِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ (42) |
| و اگر تو را ـ اى پيامبر ـ دروغ پرداز مى شمرند غمگين مباش ، چرا که تکذيب پيامبران پيشينه اى دور و دراز دارد; قوم نوح و عاديان و ثموديان نيز پيامبرانشان را دروغگو شمردند ، (42) |
| وَقَوْمُ إِبْرَاهِيمَ وَقَوْمُ لُوطٍ (43) |
| و همچنين قوم ابراهيم و قوم لوط ، (43) |
| وَأَصْحَابُ مَدْيَنَ ۖ وَكُذِّبَ مُوسَىٰ فَأَمْلَيْتُ لِلْكَافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (44) |
| و نيز اهل مدين ، و موسى هم از سوى فرعونيان تکذيب شد; پس به کافران مهلت دادم ، سپس آنها را به عذاب گرفتم . پس انکار من در برابر کفر و تکذيب آنان چگونه بود و چه عذابى بر سرشان فرود آوردم . (44) |
| فَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا وَهِيَ ظَالِمَةٌ فَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِيدٍ (45) |
| چه بسيار شهرهايى را که مردمش ستمکار بودند نابود کرديم ، و اينک ديوار خانه هايشان بر سقف هاى آن فرو ريخته است ، و چه بسيار چاه هايى که با نابودى صاحبانش متروک شده و چه بسيار قصرهاى گچکارى شده که ساکنانش به هلاکت رسيده اند . (45) |
| أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۖ فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَٰكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ (46) |
| پس آيا کسانى که تو را تکذيب مى کنند در زمين گردش نکرده و با ديده عبرت به اين ويرانه ها ننگريسته اند تا برايشان دل هايى پديد آيد که با آنها در فرجام کفر و شرک بينديشند يا گوش هايى که با آنها حقايق را بشنوند و ايمان بياورند ؟ به يقين ديده ها نابينا نيست ولى دل هايى که در سينه هاست کور است . (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |