| سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 351 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ ۚ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ ۖ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ ۚ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ (11) |
| قطعاً کسانى که آن بهتان را مطرح کردند ، دسته اى توطئه گر از شما بودند . آنان با متهم ساختن يکى از زنان پيامبر خواستند خانواده او را آلوده نشان دهند و بر او طعنه زنند . شما آن بهتان را شرّى براى خود مپنداريد ، بلکه آن در نهايت براى شما خير است ، زيرا براى هر يک از آنان ، آثار ناهنجار گناهى را که مرتکب شده است خواهد بود . و شما بدين وسيله منحرفان جامعه خود را مى شناسيد ، و آن کس از ايشان که سهم عمده اى در گسترش آن بهتان را بر عهده داشته است ، عذابى بزرگ خواهد داشت . (11) |
| لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْكٌ مُبِينٌ (12) |
| چرا وقتى آن بهتان را درباره همکيش خود شنيديد ، مردان و زنان مؤمن در حق او که از خودشان به شمار مى رفت گمان نيک نبردند و نگفتند : اين بهتانى آشکار است ؟ (12) |
| لَوْلَا جَاءُوا عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ ۚ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَٰئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ (13) |
| چرا مدّعيان بر آن بهتانى که زدند چهار مرد را گواه نياوردند ؟ پس چون گواهان را نياورده اند ، آنان نزد خدا قطعاً دروغگو به شمار مى روند . (13) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (14) |
| و اگر فضل و رحمت خدا در دنيا و آخرت بر شما نبود ، قطعاً به خاطر بهتانى که در آن وارد شديد ، در هر دو جهان عذابى بزرگ دامنگيرتان مى شد . (14) |
| إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ (15) |
| آرى ، هنگامى شما وارد آن بهتان شديد که بى هيچ انديشه اى در درستى يا نادرستى آن ، زبان به زبان آن را مى گرفتيد و چيزى را مى گفتيد که از آن هيچ گونه آگاهى نداشتيد و گفت و شنود آن را آسان مى پنداشتيد در حالى که نزد خدا امرى بزرگ بود . (15) |
| وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا يَكُونُ لَنَا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهَٰذَا سُبْحَانَكَ هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ (16) |
| و چرا وقتى آن را شنيديد نگفتيد : ما حق نداريم اين شايعه بى دليل را بر زبان آوريم ـ خداوندا ، تو منزّهى و خانواده پيامبرت از هر آلودگى پيراسته اند ـ اين سخن ، افترايى بزرگ و بُهت آور است . (16) |
| يَعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (17) |
| خدا به شما پند مى دهد که اگر ايمان داريد ، هرگز مثل چنين کارى را تکرار نکنيد و به سخنان بى پايه نپردازيد . (17) |
| وَيُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (18) |
| خداوند احکام دين خود را که از آيات او به شمار مى رود براى شما بيان مى کند ، و خدا به مصلحت شما داناست و آنچه را برايتان مقرر مى دارد حکيمانه مقرر مى دارد . (18) |
| إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (19) |
| کسانى که دوست دارند کارِ زشت در ميان مؤمنان شايع شود ، براى آنان در دنيا و آخرت عذابى دردناک خواهد بود ، و خدا مى داند که چه چيزى خشم او را در پى دارد و شما نمى دانيد . (19) |
| وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (20) |
| و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اين که خدا رئوف و مهربان است ، قطعاً به سزاى آنچه کرديد شما را کيفر مى داد . (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |