سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 373 |
|
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) |
اين چيزهايى که تو ما را بدان فرا مى خوانى ، جز شيوه مردمان نخستين که اهل خرافات بودند چيزى نيست . (137) |
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) |
و ما هرگز عذاب نخواهيم شد و رستاخيزى در کار نيست . (138) |
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
پس هود را تکذيب کردند و ما هم آنان را به عذاب هلاک کرديم . به راستى در اين داستان نشانه اى بر يکتايى خدا و حقانيت رسالت پيامبران است ، ولى بيشتر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . (139) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) |
و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . (140) |
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) |
قوم ثمود نيز پيامبران را تکذيب کردند ، (141) |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) |
آن گاه که برادرشان صالح به آنان گفت : آيا از عذاب الهى پروا نمى کنيد ؟ (142) |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) |
همانا من براى هدايت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستکارم . (143) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) |
پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . (144) |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) |
من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نيست . (145) |
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) |
آيا گمان مى کنيد که در اين نعمت هايى که شما را در اين سرزمين فراگرفته است ، ايمن از هر کيفرى واگذارده مى شويد ؟ (146) |
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) |
و شما را در بوستان ها و چشمه سارانى ] فراوان [ ، (147) |
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) |
و در کشتزارها و درختان خرما که شکوفه هايى بهم تنيده و برهم نشسته دارند ، به حال خود رها مى کنند و حساب و کتابى در کار نيست ؟ (148) |
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) |
آيا کوه ها را مى تراشيد و ماهرانه از آنها خانه هايى ] استوار [ مى سازيد و گمان مى کنيد که خداوند به سراغ شما نخواهد آمد ؟ (149) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) |
پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . (150) |
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) |
و از سرانِ اسرافکار خود فرمان مبريد و پيرو راه و رسم آنان مباشيد; (151) |
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) |
همانان که در زمين تبهکارى مى کنند و در پى اصلاح امور نيستند . (152) |
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) |
ثموديان گفتند : اى صالح ، جز اين نيست که تو از کسانى هستى که سخت جادو شده اند و بر اثر آن عقل خود را از دست داده اند . (153) |
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) |
تو جز بشرى مانند ما نيستى و اگر بشر درخور وحى بود مى بايست به ما نيز وحى شود . اگر از راستگويانى و واقعاً از جانب خدا آمده اى ، معجزه اى براى ما بياور . (154) |
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155) |
صالح به درخواست قوم خود ، از دل کوه شترى ماده بيرون آورد و گفت : اين ماده شترى است که سهمى از آب اين سرزمين حق اوست و سهم روزى معيّن نيز حق شماست . (155) |
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) |
] او را از حقّش محروم نکنيد [ و هيچ گزندى به او نرسانيد که عذابِ روزى بزرگ شما را فرو مى گيرد . (156) |
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) |
امّا ثموديان شتر را پى کردند و کشتند و ديرى نگذشت که با ديدنِ نشانه هاى عذاب پشيمان شدند . (157) |
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158) |
پس آن عذاب موعود آنان را فرو گرفت . به راستى در اين داستان نشانه اى است بر يکتايى خدا و حقانيّت رسالت پيامبران ، ولى بيشتر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . (158) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) |
و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . (159) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |