فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 30

سوره مبارکه الروم

صفحه 408
وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (33)
و آن گاه که مردم را مختصر زيانى برسد ، پروردگار خود را در حالى که به سوى او باز آمده اند مى خوانند تا رنج و محنت را از آنان بگرداند ، ولى هنگامى که خدا از سوى خود اندک رحمتى به آنان چشانيد ، گروهى از آنان بى درنگ به شرک مى گرايند و ديگران را شريک پروردگار خويش مى گيرند . (33)
لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (34)
بگذار آنچه را به آنان داده ايم ناسپاسى کنند ! اى مشرکان ، کامياب شويد و از هر چه در اختيار داريد بهره گيريد ، زود است که فرجام شوم کار خود را بدانيد . (34)
أَمْ أَنْزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا كَانُوا بِهِ يُشْرِكُونَ (35)
آيا ما دليل و برهانى در اختيار آنها نهاده ايم که چيزى را بيان مى کند که مشرکان به سبب آن براى خدا شريک قرار داده اند . ] که اين گونه بر شرک پايدارند [ ؟ (35)
وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ (36)
و آن گاه که مردم را رحمتى بچشانيم بدان شادمان مى گردند و ما را از ياد مى برند ، و اگر بر اثر کارهاى ناروايى که دستاورد خودشان است مصيبت و رنجى به آنان برسد ، بى درنگ نوميد مى شوند . (36)
أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (37)
اينان در اشتباهند; نه نعمت هميشگى است که شادمانى داشته باشد و نه رنج و درد دائمى است که مايه يأس گردد . و مشيت الهى تعيين کننده است; آيا نديده اند و درنيافته اند که خداوند روزى را براى هر که بخواهد فراخ مى گرداند و بر هر که بخواهد تنگ مى گيرد ؟ به راستى در اين امر ، براى کسانى که ايمان مى آورند نشانه هايى بر ربوبيت خدا و يکتايى او در تدبير جهان است . (37)
فَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (38)
اى پيامبر ، حق خويشاوندت را بپرداز و همچنين نصيب بينوا و در راه مانده را . شما مردم نيز حق خويشاوند پيامبر را بدهيد و نيز نصيب بينوا و در راه مانده را ، رعايت اين امر براى کسانى که خواهان تقرب به درگاه اويند و خشنودى او را مى طلبند بهتر است و آنان قطعاً سعادتمندند . (38)
وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ رِبًا لِيَرْبُوَ فِي أَمْوَالِ النَّاسِ فَلَا يَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا آتَيْتُمْ مِنْ زَكَاةٍ تُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ (39)
هر مالى از اموال خود را به رسم ربا داده ايد تا در ميان اموال مردم افزون شود ( بهره اى حاصل کند ) نزد خدا فزونى نمى گيرد ، ولى هر مالى را به عنوان زکات پرداخته ايد و خواهان تقرب به درگاه خداونديد و خشنودى و پاداش او را مى طلبيد ، آنان اموالشان دو چندان افزون مى گردد . (39)
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ ثُمَّ رَزَقَكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ۖ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذَٰلِكُمْ مِنْ شَيْءٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (40)
خدا همان کسى است که شما را آفريد ، آن گاه به شما روزى داد ، سپس شما را مى ميراند و بعد از آن به شما حياتى دوباره مى بخشد . اينها ويژگى هاى ربوبيت و شايستگى پرستش است . آيا از ميان معبودانى که آنها را شريک خدا پنداشته ايد کسى هست که حتى بخش اندکى از اين کارها را انجام دهد ؟ مى دانيد که آنها نمى توانند . و او منزه و برتر از اين است که به او شرک ورزند . (40)
ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (41)
بر اثر شرک ورزيدن مردم و گناهانى که مرتکب مى شوند ، فساد و تباهى ، خشکى و دريا را فراگرفت . تا خداوند وزر و وبال برخى از رفتارها و باورهاى نادرست مردم را به آنان بچشاند ، باشد که از شرک و گناه بازگردند و به توحيد و فرمانبردارى از او گردن نهند . (41)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 408صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی