| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 434 |
|
| قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ (49) |
| بگو : با نزول قرآن ، حق به صحنه آمد و بعد از اين ديگر باطل نه چيز جديدى به ميدان مى آورد و نه چيزى را که گذشته است احيا مى کند . (49) |
| قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (50) |
| بگو : اگر گمراه شوم ، جز اين نيست که خود به بيراهه رفته ام و آن بر عهده خودم است; و اگر هدايت يابم ، در اثر آن حقايقى است که پروردگارم به من وحى مى کند ، چراکه او شنونده دعاهاست و به بندگانش نزديک است . (50) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ (51) |
| اى کاش مى ديدى زمانى را که مشرکان قريش و هم مسلکانشان در آستانه مرگ در ترس و وحشت قرار مى گيرند و نمى توانند از سيطره خدا دور بمانند ، و از مکانى نزديک گرفته مى شوند ، چرا که ميان آنان و خدا فاصله اى نيست . (51) |
| وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (52) |
| آنان در آخرت خواهند گفت : به قرآن ايمان آورديم . اما چگونه از جهان آخرت که از سراى عمل دور است ، دست يافتن به ايمانى کارساز براى آنان ميسر است ؟ ! (52) |
| وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (53) |
| در آن سرا ، ايمانشان به قرآن بى اثر است ، چرا که قبلاً بدان کافر شدند و از دنيا ، آن سراى دور از آخرت ، جهان ديگر را که از ديدشان نهان بود ، هدف تيرهاى انکار که برخاسته از گمان بود قرار دادند . (53) |
| وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ (54) |
| با مرگ ، ميان آنان و لذّت هايى که به آنها رغبت داشتند فاصله افتاد; همان گونه که پيش تر با امثال آنان از امت هاى گذشته نيز چنين رفتار شد ، چرا که آنان نيز درباره آخرت سخت در ترديد بودند . (54) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| ستايش از آنِ خداوند است که پديدآورنده آسمان ها و زمين است و فرشتگان را رسولانى قرار داده است تا در عالم تکوين و تشريع اجراکننده فرمانش باشند; برخى از آنها دو بال و برخى سه بال و برخى چهار بال دارند . او هر چه بخواهد در آفرينش مى افزايد; همانا خداوند بر هر چيزى تواناست . (1) |
| مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (2) |
| هر نعمتى را که خدا بر مردم بگشايد که همه برخاسته از رحمت اوست ، هيچ بازدارنده اى براى آن نخواهد بود و آنچه را بازدارد ، هيچ بخشنده اى بعد از او نيست که آن را گسيل دارد ، و اوست شکست ناپذيرى که هر چه خواهد همان شود ، و حکيمى است که هر چه کند بر طبق حکمت و مصلحت کند . (2) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ (3) |
| اى مردم ، نعمت هاى خدا را که به شما ارزانى داشته شده است به خاطر آوريد; آيا آفريدگارى جز خدا از آسمان و زمين به شما روزى مى دهد ؟ پس معبودى سزاوار پرستش جز او نيست . شما تا کى از حقّ بازداشته مى شويد و به شرک روى مى آوريد ؟ (3) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |