سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 438 |
|
وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ (31) |
آنچه از اين کتاب آسمانى به تو وحى کرده ايم همه حق است و کتاب هاى آسمانى پيش از خود را تأييد مى کند . قطعاً خدا به بندگانش آگاه و بيناست . (31) |
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا ۖ فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ (32) |
سپس اين کتاب آسمانى را به کسانى از بندگانمان که آنان را برگزيديم سپرديم تا امر آن را بر عهده گيرند و از آن بهره برند; پس گروهى از آنان با ارتکاب گناهان بر خود ستم کردند ، و گروهى از آنان راه ميانه را در پيش گرفتند و در راه هدايت گام نهادند ، و گروهى از آنان در انجام کارهاى نيک به اذن خدا بر ديگران پيشى گرفتند و به درجات قرب الهى نايل آمدند . ] بدانيد [ اين امر ] سپردن قرآن به بندگان برگزيده [ تفضّلى بزرگ از جانب خداوند بر آنان است . (32) |
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ (33) |
] نتيجه آن [ بهشت هاى هميشگى است که وارثان قرآن بدان درمى آيند و در آن جا به دستواره هايى از طلا و به مرواريد درشت آراسته مى شوند و جامه شان در آن جا ابريشم خالص است . (33) |
وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (34) |
گنهکارانشان مى گويند : سپاس خداى را که با جاى دادن ما در بهشت ، رنج و اندوه عالم برزخ را از ما زدود ، همانا پروردگارمان بسيار آمرزنده و سپاسگزار است . (34) |
الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ (35) |
همان که ما را به فضل خود ، بى آن که درخور آن باشيم ، به سراى جاودان درآورد; سرايى که هيچ رنجى در آن به ما نمى رسد و براى دستيابى به خواسته هايمان هيچ گونه ملال و خستگى به ما راه نمى يابد و هرچه مى طلبيم در اختيار ماست . (35) |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقْضَىٰ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ (36) |
و کسانى که کافر شدند ، آتش دوزخ براى آنان خواهد بود . حکم مرگشان صادر نمى شود تا بميرند ، و عذاب آتش نيز از آنان کاسته نمى شود . ما هر کفران پيشه اى را اين گونه سزا مى دهيم . (36) |
وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ مَا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ ۖ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ (37) |
آنان در آتش دوزخ براى کمک خواهى فرياد برمى آورند و مى گويند : پروردگارا ، ما را از اين جا به در آور ، که اگر چنين کنى کار شايسته خواهيم کرد ، غير از آنچه پيش تر مى کرديم که ناروا بود . در پاسخ آنان گفته مى شود : هرگز چنين نخواهد شد; مگر به شما عمرى نداديم که هر کس عبرت آموز بود در آن عبرت مى گرفت ؟ و پيامبرى بيم دهنده به سوى شما آمد و شما را از عذاب هشدار داد ، ولى شما عبرت نگرفتيد و ايمان نياورديد; پس اين عذاب را بچشيد که هيچ ياورى براى ستمگران نيست تا آنان را از عذاب رهايى بخشد . (37) |
إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (38) |
همانا خداوند به آنچه در آسمان ها و زمين نهان است داناست . به يقين او به انديشه ها و نيّت هاى نهفته در سينه ها آگاه است . (38) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |