فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 36

سوره مبارکه يس

صفحه 443
وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41)
و براى آنان نشانه اى ديگر از ربوبيت ما اين است که فرزندانشان را در کشتىِ انباشته از بار و مسافر حمل کرده و آنان را از غرق شدن حفظ نموده ايم . (41)
وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42)
و براى آنان چيزهاى ديگرى که مانند کشتى بر آن سوار شوند آفريده ايم . (42)
وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ (43)
تدبير کشتى و سرنشينان آن با ماست; اگر بخواهيم آنان را در دريا فرو مى بريم ، آن گاه نه فريادرسى خواهند داشت و نه از غرق شدن نجات داده مى شوند . (43)
إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ (44)
آرى ، هيچ وسيله اى براى نجاتشان نيست ، مگر رحمتى از جانب ما به آنان برسد و زنده بمانند و تا فرارسيدن سرآمدى که برايشان معين کرده ايم ، از نعمت هاى دنيا بهره ببرند . (44)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45)
و هنگامى که به مشرکان گفته مى شود : اين آيات و نشانه ها همه بيانگر اين است که خدا پروردگار شماست ، بنابراين از اين شرک و بت پرستى که پيش رو داريد ، و از آن عذاب و کيفرى که پشت سر داريد بپرهيزيد ، باشد که مورد رحمت الهى قرار گيريد ، رويگردان مى شوند . (45)
وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46)
و هيچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان برايشان نمى آيد مگر اين که از آن رويگردان اند . (46)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (47)
و هنگامى که به آنان گفته مى شود : از آنچه خدا به شما روزى داده است به مستمندان انفاق کنيد و با آنان مهربان باشيد آنان که کافر شده اند ، از روى مغالطه ، به کسانى که ايمان آورده اند مى گويند : آيا به کسى خوراک دهيم که اگر خدا مى خواست او را اطعام مى کرد و بى نيازش مى ساخت ؟ ! شما که مردم را به دستگيرى از مستمندان فرا مى خوانيد جز در گمراهىِ آشکارى نيستيد . (47)
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48)
و به مسخره ، از پيامبر و مؤمنان مى پرسند : اگر راست مى گوييد که روز قيامتى هست و خدا همگان را در آن گرد مى آورد ، اين وعده کى خواهد بود ؟ (48)
مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49)
برپايى قيامت و گردآورى آنان در آن صحنه بر خدا آسان است . آنان جز يک بانگ را که با دميدن در صور ايجاد مى شود ، انتظار نمى کشند . آن بانگ به ناگاه آنان را در حالى که با يکديگر کشمکش مى کنند ، فرو مى گيرد و در دم هلاکشان مى سازد . (49)
فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50)
آن گاه نه مى توانند به ديگران وصيّتى کنند و نه فرصت مى يابند به سوى کسان خود بازگردند . (50)
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ (51)
و بار ديگر در صور دميده مى شود و به ناگاه آنان از گورهايشان برخاسته به سوى پروردگارشان مى شتابند . (51)
قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52)
مى گويند : اى واى بر ما که هلاک گشتيم ! چه کسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت ؟ و سخن پيامبران را به ياد مى آورند و مى گويند : اين رستاخيز همان است که خداوند رحمان وعده داده بود و فرستادگان خدا راست گفتند . (52)
إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53)
آن دميدن در صور جز يک بانگ نيست که در پى آن به ناگاه آنان گردآورى مى شوند و براى داورى نزد ما احضار مى گردند . (53)
فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54)
پس امروز به هيچ کس اندک ستمى نمى شود ، زيرا جز آنچه انجام مى داديد ، سزا داده نمى شويد . (54)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 443صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی