| سوره 54 | سوره مبارکه القمر | صفحه 531 |
|
| وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50) |
| و فرمان ما براى تحقّق يافتن هر پديده اى جز يک فرمان نيست و نياز به تکرار و گذشت زمان ندارد و همچون ديدنِ با چشم ، بى درنگ پديد مى آيد . (50) |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (51) |
| و به يقين که هم مسلکان شما را به عذاب هلاک کرديم; پس آيا کسى هست که متذکّر شود و دريابد ] که فرجام تکذيب پيامبران عذاب است [ ؟ (51) |
| وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52) |
| و هر چه به جاى آورده اند در نامه اعمالشان ثبت است . (52) |
| وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (53) |
| و هر کار خرد و کلانى که انجام داده اند در آن نوشته شده است . (53) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) |
| به يقين ، تقواپيشگان در بوستان هايى بهشتى و در کنار جويبارهايى بزرگ خواهند بود . (54) |
| فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ (55) |
| در جايگاهى که همه نعمت هاى آن حقيقى است; در حضور خدا که فرمانروايى مقتدر است . (55) |
| سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الرَّحْمَٰنُ (1) |
| خداى رحمان ، (1) |
| عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) |
| به رحمت گسترده اش قرآن را به جنّ و انس آموخت . (2) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ (3) |
| انسان را آفريد . (3) |
| عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) |
| به او سخن گفتن را تعليم داد تا انديشه و احساس خود را آشکار سازد . (4) |
| الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (5) |
| خورشيد و ماه بر طبق حسابى که از سوى او مقرّر شده است ، پيوسته در حرکت اند . (5) |
| وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6) |
| و بوته و درخت فرمانبردار اويند و به اين طريق او را سجده مى کنند . ( ريشه هاى خود را در خاک فرو مى برند تا نيازشان را آشکار سازند ) . (6) |
| وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7) |
| و آسمان را برافراشت و هرگونه ابزار سنجش را در ميان نهاد ( تا باورها ، گفتارها ، کارها و ديگر چيزها با آن سنجيده شود ) . (7) |
| أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8) |
| پس نبايد در وزن کردن اشياء از اندازه اى که ترازو نشان مى دهد درگذريد . (8) |
| وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (9) |
| و بايد سنجش اشياء را به عدل و داد برپا داريد و از ترازو نکاهيد . (9) |
| وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ (10) |
| و زمين را براى مردم نهاد . (10) |
| فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ (11) |
| در آن ، ميوه و درختان خرما با خوشه هاى غلاف دار است; (11) |
| وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ (12) |
| و نيز دانه سبوس دار و گياه خوشبو . (12) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13) |
| پس اى جنّيان و انسيان ، کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (13) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14) |
| خداى رحمان انسان را از گِلى خشکيده که همچون سفال بود آفريد . (14) |
| وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15) |
| و جن را از زبانه اى خالص ، از آتشى ] ويژه [ پديد آورد . (15) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16) |
| پس اى جن و انس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |