فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 55

سوره مبارکه الرحمن

صفحه 532
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (17)
خداى رحمان پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر است ، ( خاور و باختر خورشيد در زمستان و تابستان ) . (17)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (19)
آن دو درياى شور و شيرين را که پيوسته باهم برخورد مى کنند در هم آميخت . (19)
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ (20)
ميان آن دو حايلى است که از حدّ خود درنمى گذرند و هيچ يک بر ديگرى غالب نمى شود . (20)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (21)
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (22)
از آن دو دريا مرواريد درشت و ريز بيرون مى آيد . (22)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (24)
کشتى هاى ساخته و پرداخته شده دست بشر که در دريا روانند و در عظمت و بلندى همچون کوه ها هستند از آنِ خدايند . (24)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (25)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (25)
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26)
هر که روى زمين است ـ از جنّ و انس ـ فانى خواهد شد . (26)
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (27)
و پروردگارت که شکوهمند و گرامى است با همه صفات ارجمند و زيبايش باقى مى ماند . (27)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (28)
يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (29)
هر که در آسمان ها و زمين است همواره حاجت خود را از او مى طلبد ، زيرا از هر جهت به وى نيازمند است . هر روز ( و هر زمان ) خداوند در کارى بديع است غير از کار گذشته و آينده . (29)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (30)
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ (31)
اى جنّيان و انسيان ، اى دو مخلوق وزين آفرينش به زودى نظام اين جهان را برمى اندازيم و جهانى ديگر پديد مى آوريم و در آن جا به کار شما خواهيم پرداخت . (31)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (32)
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ (33)
در آن جا به شما مى گوييم : اى گروه جنّ و انس ، اگر مى توانيد از کرانه هاى آسمان ها و زمين بگذريد و از تحت قدرت خدا خارج شويد و خود را از کيفر او برهانيد ، بگذريد ، ولى هرگز نمى توانيد بگذريد ، جز با نيرويى عظيم که آن هم در اختيار شما نيست . (33)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (34)
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ (35)
در آن روز بر سرتان شعله آتش و دودى فرو فرستاده مى شود ولى يکديگر را يارى نمى کنيد و از بلا نمى رهانيد . (35)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ (37)
پس آن گاه که آسمان شکافته شود و همچون چرم سرخ ، گلگون گردد ] رستاخيز فرا مى رسد [ . (37)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (38)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (38)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ (39)
آن روز که قيامت برپا مى شود ، هيچ جنّ و انسى را از گناهش نمى پرسند . (39)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (40)
پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ (40)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 532صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی