سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 96 |
|
وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (106) |
و از خداى بخواه که تو را از پيروى هواى نفس و دفاع از خيانتکاران مصون دارد ، چرا که خداوند مصون دارنده و مهربان است . (106) |
وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنْفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا (107) |
و از کسانى که با ارتکاب گناهان به خود خيانت مى کنند دفاع مکن ، که خداوند کسى را که خيانتکار و گناه پيشه است دوست نمى دارد . (107) |
يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا (108) |
آنان از مردم شرم مى کنند و خيانت هاى خود را پنهان مى دارند ولى از خدا شرم نمى کنند و در حضور او مرتکب گناه مى شوند ، در صورتى که خدا ـ هنگامى که آنان شبانه درباره سخنى که او نمى پسندد مى انديشند و براى تحقق آن چاره جويى مى کنند ـ با ايشان است . و خدا نه تنها از اين کارشان آگاه است ، بلکه به هر کارى که مى کنند احاطه دارد . (108) |
هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَنْ يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَنْ يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (109) |
هان ، شماييد کسانى که در زندگى دنيا از آنان دفاع کرديد . اگر هم اين دفاع شما براى آنان سودمند باشد کيست که روز قيامت در برابر خدا از آنان حمايت کند ؟ يا کيست که در آن روز کارهايشان را سامان دهد ؟ (109) |
وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا (110) |
پس به سود خيانتکاران است که به درگاه خدا توبه برند ، زيرا هر کس به ديگرى بدى کند يا با ارتکاب گناه بر خود ستم روا دارد سپس از خدا آمرزش بخواهد ، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت . (110) |
وَمَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (111) |
و هر کس گناهى کند ، آن را تنها بر ضد خود انجام مى دهد ، و خدا کسى را که مرتکب گناه شده است مى شناسد و ديگرى را به جاى او مؤاخذه نمى کند ، زيرا او دانا و حکيم است . (111) |
وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا (112) |
و هر کس دچار لغزش گردد يا گناهى مرتکب شود ، سپس آن را به گردن بى گناهى بيفکند ، کيفر تهمت و گناه آشکارى را به دوش کشيده است . (112) |
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ أَنْ يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ ۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا (113) |
و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود ، گروهى از آنان تصميم داشتند تو را گمراه سازند و به دفاع از خيانتکاران وادارت کنند و حال آن که جز خويشتن را به گمراهى نمى افکنند و هيچ زيانى به تو نمى رسانند ، زيرا خداوند کتاب و حکمت را بر تو فرو فرستاده و حقايقى را به تو آموخته است که خود نمى توانستى آنها را فراگيرى ، و فضل خدا همواره بر تو بزرگ بوده است . (113) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |