سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 99 |
|
وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (128) |
و اگر زنى از ناسازگارى يا رويگردانى شوهرش بيم داشته باشد ، بر آن دو گناهى نيست که او با گذشت از بخشى از حقوقش ميان خودشان صلح و سازش برقرار کنند و سازش بهتر ]از جدايى[ است . ولى آزمند بودن مردم به حقوق خود خصلتى است که همواره در برابر آنان حضور دارد و آنان را به دفاع از حق خود وامى دارد . پس اگر شما مردان احسان کنيد و راه تقوا در پيش گيريد و همسرانتان را به گذشت از حقوق خويش وادار نسازيد ]سزاوارتر است [که خدا به آنچه مى کنيد آگاه است . (128) |
وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (129) |
شما هرگز نمى توانيد ميان زنان عدالت را به طور کامل اجرا کنيد ، هر چند بر آن کوشا و حريص باشيد . پس نبايد همه ميل خود را به يکى از آنان معطوف داريد و ديگرى را بلاتکليف ـ که نه چون شوهرداران است و نه بى شوهران که بتواند همسرى گيرد ـ به خود وانهيد . و اگر ميان خود صلح و سازش برقرار کنيد و تقوا پيشه سازيد ، خداوند آمرزش و رحمتش را بر شما مى گستراند که خدا آمرزنده و مهربان است . (129) |
وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (130) |
و اگر زن و شوهر به طلاق از يکديگر جدا شدند ، بيمى از درماندگى به خود راه ندهند ، زيرا خداوند آن دو را به گشايش خويش بى نياز خواهد ساخت ، که خدا بخششى بى پايان دارد و کارهايش همه از روى حکمت است ، (130) |
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (131) |
زيرا آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است از آنِ خداست . ما به کسانى که پيش از شما به آنان کتاب آسمانى داده شده و به شما سفارش کرديم که از خدا پروا کنيد و در همسردارى حقوق يکديگر را رعايت نماييد . و اگر با کفرورزى به ترک تقوا کشيده شدند ، خدا به شما و تقوايتان نيازى ندارد ، چرا که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است از آنِ اوست و خدا بى نياز و ستوده است . (131) |
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (132) |
و از آنِ خداست آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است و خدا براى اداره امور بندگان بس است . (132) |
إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا (133) |
اى مردم ، اگر خدا بخواهد ، شما را وامى نهد و مردمى ديگر مى آورد که فرمان او را اطاعت کنند ، و خدا بر اين کار تواناست . (133) |
مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (134) |
هر کس پاداش ( نيکبختى ) دنيا را مى خواهد بايد به دين خدا گرايش يابد ، زيرا پاداش دنيا و آخرت نزد خداست ، و خدا شنوا و بيناست . (134) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |