سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 136 |
|
وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69) |
کسانى که پرهيزگارى پيشه کردهاند به گناه کافران بازخواست نخواهند شد، ولى بايد آنان را پند دهند. باشد که پرهيزگار شوند. (69) |
وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70) |
و واگذار آن کسانى را که دين خويش بازيچه و لهو گرفتهاند و زندگانى دنيا فريبشان داد. و به قرآن پندشان ده مبادا بر کيفر اعمال خويش گرفتار آيند. جز خدا دادرس و شفيعى ندارند. و اگر براى رهايى خويش هر گونه فديه دهند پذيرفته نخواهد شد. اينان به عقوبت اعمال خود مأخوذند و به کيفر آنکه کافر شدهاند برايشان شرابى از آب جوشان و عذابى دردآور مهيا شده است. (70) |
قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71) |
بگو: آيا سواى اللّه کسى را بخوانيم که نه ما را سود مىدهد و نه زيان مىرساند؟ و آيا پس از آنکه خدا ما را هدايت کرده است، همانند آن کس که شيطان گمراهش ساخته و حيران بر روى زمين رهايش کرده، از دين بازگرديم؟ او را يارانى است که به هدايت ندايش مىدهند که نزد ما بازگرد. بگو: هدايتى که از سوى خدا باشد، هدايت واقعى است. و به ما فرمان رسيده که در برابر پروردگار جهانيان تسليم شويم. (71) |
وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72) |
و نماز بخوانيد و از او بترسيد. اوست آنکه همگان نزدش محشور مىشويد. (72) |
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73) |
و اوست آنکه آسمانها و زمين را به حق بيافريد. و روزى که بگويد: موجود شو، پس موجود مىشود. گفتار او حق است. و در آن روز که در صور دميده شود فرمانروايى از آن اوست. داناى نهان و آشکار است و او حکيم و آگاه است. (73) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |