| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 180 |
|
| وَاذْكُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِيلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فَآوَاكُمْ وَأَيَّدَكُمْ بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (26) |
| و به ياد آوريد آن هنگام را که اندک بوديد و در شمار زبون‌شدگان اين سرزمين، بيم آن داشتيد که مردم شما را از ميان بردارند و خدا پناهتان داد و يارى کرد و پيروز گردانيد و از چيزهاى پاکيزه روزى داد، باشد که سپاس گوييد. (26) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (27) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، مى‌دانيد که نبايد به خدا و پيامبر خيانت کنيد و در امانت خيانت ورزيد. (27) |
| وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (28) |
| بدانيد که داراييها و فرزندان وسيله آزمايش شمايند و پاداش بزرگ در نزد خداست. (28) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (29) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، اگر از خدا بترسيد شما را بصيرت شناخت حق از باطل دهد و گناهانتان را بزدايد و شما را بيامرزد، که صاحب فضل و کرمى بزرگ است. (29) |
| وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ۚ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ (30) |
| و آن هنگام را به يادآور که کافران درباره تو مکرى کردند تا در بندت افکنند يا بکشندت يا از شهر بيرون سازند. آنان مکر کردند و خدا نيز مکر کرد و خدا بهترين مکرکنندگان است. (30) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَٰذَا ۙ إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (31) |
| چون آيات ما بر آنها خوانده شد، گفتند: شنيديم. و اگر بخواهيم همانند آن مى‌گوييم، اين چيزى جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست. (31) |
| وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَٰذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (32) |
| و آن هنگام را که گفتند: بارخدايا، اگر اين که از جانب تو آمده حق است، بر ما از آسمان بارانى از سنگ ببار يا عذاب دردآورى بر ما بفرست. (32) |
| وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (33) |
| تا آنگاه که تو در ميانشان هستى خدا عذابشان نکند و تا آنگاه که از خدا آمرزش مى‌طلبند، نيز خدا عذابشان نخواهد کرد. (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |