سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 207 |
|
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (123) |
اى کسانى که ايمان آوردهايد، با کافرانى که نزديک شمايند جنگ کنيد تا در شما شدت و درشتى يابند، و بدانيد که خدا با پرهيزگاران است. (123) |
وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَٰذِهِ إِيمَانًا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (124) |
و چون سورهاى نازل شود، بعضى مىپرسند: اين سوره به ايمان کدام يک از شما درافزود؟ آنان که ايمان آوردهاند به ايمانشان افزوده شود، و خود شادمانى مىکنند. (124) |
وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَىٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ (125) |
اما آنان که در دلهايشان مرضى است، جز انکارى بر انکارشان نيفزود و همچنان کافر بمُردند. (125) |
أَوَلَا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ (126) |
آيا نمىبينند که در هر سال يک يا دو بار مورد آزمايش واقع مىشوند؟ ولى نه توبه مىکنند و نه پند مىگيرند. (126) |
وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا ۚ صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (127) |
و چون سورهاى نازل شود، بعضى به بعضى ديگر نگاه مىکنند: آيا کسى شما را مىبيند؟ و باز مىگردند. خدا دلهايشان را از ايمان منصرف ساخته، زيرا مردمى نافهمند. (127) |
لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (128) |
هر آينه پيامبرى از خود شما بر شما مبعوث شد، هر آنچه شما را رنج مىدهد بر او گران مىآيد. سخت به شما دلبسته است و با مؤمنان رئوف و مهربان است. (128) |
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (129) |
اگر باز گردند بگو: خدا براى من کافى است، خدايى جز او نيست، بر او توکل کردم و اوست پروردگار عرش بزرگ. (129) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |