| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 217 |
|
| ۞ وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقَامِي وَتَذْكِيرِي بِآيَاتِ اللَّهِ فَعَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَشُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَلَا تُنْظِرُونِ (71) |
| برايشان داستان نوح را بخوان، آنگاه که به قوم خود گفت: اى قوم من، اگر درنگ‌کردن من در ميان شما و يادآورى آيات خدا بر شما گران مى‌آيد، من بر خدا توکل مى‌کنم، ساز و برگ خويش و بتانتان را گرد آوريد چنان که هيچ چيز از کارى که مى‌کنيد بر شما پوشيده نباشد و به دشمنى من قدم به پيش نهيد و مرا مهلت مدهيد. (71) |
| فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (72) |
| و اگر پشت کرديد، من از شما هيچ پاداشى نخواسته‌ام، که پاداش من با خداست و من مأمور شده‌ام که از تسليم‌شدگان باشم. (72) |
| فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَجَعَلْنَاهُمْ خَلَائِفَ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ (73) |
| تکذيبش کردند و ما او و همراهانش را در کشتى برهانيديم و آنان را جانشين پيشينيان ساختيم و کسانى را که آيات ما را دروغ مى‌انگاشتند غرقه کرديم. پس بنگر که عاقبت بيم‌داده‌شدگان چگونه بود. (73) |
| ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ نَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْمُعْتَدِينَ (74) |
| آنگاه پس از او پيامبرانى بر قومشان مبعوث کرديم و آنان دليلهاى روشن آوردند ولى مردم به آنچه پيش از آن تکذيبش کرده بودند، ايمان‌آورنده نبودند. بر دلهاى تجاوزکاران اينچنين مهر مى‌نهيم. (74) |
| ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ وَهَارُونَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ بِآيَاتِنَا فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِينَ (75) |
| و پس از آنها موسى و هارون را همراه آياتمان بر فرعون و مهتران قومش مبعوث کرديم. و آنان سرکشى کردند و مردمى تبهکار بودند. (75) |
| فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا إِنَّ هَٰذَا لَسِحْرٌ مُبِينٌ (76) |
| و چون حق از نزد ما به سوى ايشان آمد، گفتند که اين جادويى آشکار است. (76) |
| قَالَ مُوسَىٰ أَتَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَكُمْ ۖ أَسِحْرٌ هَٰذَا وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُونَ (77) |
| موسى گفت: آيا سخن حق را که اينک بر شما نازل شده است جادو مى‌خوانيد، و حال آنکه جادوگران رستگار نمى‌شوند؟ (77) |
| قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا وَتَكُونَ لَكُمَا الْكِبْرِيَاءُ فِي الْأَرْضِ وَمَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِينَ (78) |
| گفتند: آيا آمده‌اى تا ما را از آن آيين که پدرانمان را بر آن يافته‌ايم منصرف سازى تا در زمين سرورى يابيد؟ ولى ما به شما ايمان نمى‌آوريم. (78) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |