| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 292 |
|
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97) |
| و هر که را خدا هدايت کند، هدايت شده است. و هر که را گمراه سازد جز خداى براى او سرپرستى نيابى و در روز قيامت در حالى که چهره‌هايشان رو به زمين است، کور و لال و کر محشورشان مى‌کنيم و جهنم جايگاه آنهاست که هر چه شعله آن فرو نشيند بيشترش مى‌افروزيم. (97) |
| ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98) |
| اين کيفر آنهاست، زيرا به آيات ما ايمان نياوردند و گفتند: آيا چون ما استخوان شديم و خاکى، ما را به صورت تازه‌اى زنده مى‌کنند؟ (98) |
| ۞ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99) |
| آيا نمى‌دانند که خدايى که آسمانها و زمين را آفريده است قادر است که همانند آنها را بيافريند و برايشان مدت عمرى نهاده که در آن ترديدى نيست؟ اما ظالمان جز انکار نکنند. (99) |
| قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنْفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا (100) |
| بگو: اگر شما مالک همه خزاين پروردگار من مى‌بوديد، از بيم درويشى امساک پيشه مى‌کرديد، زيرا آدمى بخيل است. (100) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا (101) |
| از بنى‌اسرائيل بپرس، که چون موسى نزد آنان آمد، به او نُه نشانه آشکار داده بوديم. و فرعون به او گفت: اى موسى، پندارم که تو را جادو کرده باشند. (101) |
| قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (102) |
| گفت: به حقيقت مى‌دانى اين نشانه‌هاى آشکار را جز پروردگار آسمانها و زمين نفرستاده است. و من اى فرعون، تو را به يقين هلاک شده مى‌بينم. (102) |
| فَأَرَادَ أَنْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِيعًا (103) |
| فرعون قصد آن داشت که ايشان را از آن سرزمين برکند، ولى ما او و همه همراهانش را غرقه ساختيم. (103) |
| وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (104) |
| و پس از او به بنى‌اسرائيل گفتيم: در آن سرزمين ساکن شويد و چون وعده آخرت رسد همه شما را با هم محشور مى‌کنيم. (104) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |