| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 311 |
|
| أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا (77) |
| آيا آن کسى را که به آيات ما کافر بود ديدى که مى‌گفت: البته به من مال و فرزند داده خواهد شد. (77) |
| أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (78) |
| آيا از غيب آگاهى داشت، يا از خداى رحمان پيمان گرفته بود؟ (78) |
| كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا (79) |
| نه چنين است. آنچه مى‌گويد خواهيم نوشت و البته بر عذابش خواهيم افزود. (79) |
| وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا (80) |
| آنچه را که مى‌گويد از او مى‌ستانيم تا تنها نزد ما بيايد. (80) |
| وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا (81) |
| و به غير از اللّه خدايانى اختيار کردند تا سبب عزتشان گردند. (81) |
| كَلَّا ۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (82) |
| نه چنين است. به زودى عبادتشان را انکار کنند و به مخالفتشان برخيزند. (82) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا (83) |
| آيا نديده‌اى که ما شياطين را به سوى کافران فرستاديم تا آنها را برانگيزند؟ (83) |
| فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (84) |
| پس تو بر آنان شتاب مکن که ما روزهايشان را به دقت مى‌شماريم. (84) |
| يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا (85) |
| روزى که پرهيزگاران را نزد خداى رحمان سواره گرد آوريم. (85) |
| وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا (86) |
| و مجرمان را تشنه‌کام به جهنم برانيم. (86) |
| لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (87) |
| از شفاعت بى‌نصيبند، مگر آن کس که با خداى رحمان پيمانى بسته باشد. (87) |
| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا (88) |
| گفتند: خداى رحمان صاحب فرزندى است. (88) |
| لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا (89) |
| هر آينه سخنى زشت آورده‌ايد. (89) |
| تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا (90) |
| نزديک است که از اين سخن آسمانها بشکافند و زمين شکافته شود و کوه‌ها فروافتند و در هم ريزند، (90) |
| أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدًا (91) |
| زيرا براى خداى رحمان فرزندى قائل شده‌اند. (91) |
| وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَٰنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا (92) |
| خداى رحمان را سزاوار نيست که صاحب فرزندى باشد. (92) |
| إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا (93) |
| هيچ چيز در آسمانها و زمين نيست مگر آنکه به بندگى سوى خداى رحمان بيايد. (93) |
| لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا (94) |
| او همه را حساب کرده و يک‌يک شمرده است. (94) |
| وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (95) |
| و همگيشان در روز قيامت تنها نزد او مى‌آيند. (95) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |