| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 325 |
|
| وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ (36) |
| کافران چون تو را ببينند بى شک مسخره‌ات خواهند کرد، که: آيا اين همان مردى است که از خدايانتان به بدى ياد مى‌کند؟ و اينان خود ياد خداى رحمان را منکرند. (36) |
| خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37) |
| آدمى شتابکار آفريده شده. آيات خود را به شما نشان خواهم داد، شتاب مکنيد. (37) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (38) |
| مى‌گويند: اگر راست مى‌گوييد، پس آن وعده کجاست؟ (38) |
| لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (39) |
| کافران، آنگاه که نتوانند آتش را از چهره و پشت خويش بازدارند و کسى به ياريشان برنخيزد، خواهند دانست. (39) |
| بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (40) |
| اما نه، قيامت به ناگهان فراز آيد و حيرانشان سازد و از عهده بازگرداندن آن برنيايند و مهلتشان ندهند. (40) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41) |
| پيامبرانى را که پيش از تو بودند نيز به مسخره گرفته بودند ولى عذابى که مسخره‌اش مى‌کردند بر سر مسخره‌کنندگان فرود آمد. (41) |
| قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42) |
| بگو: کيست آن که شما را شب و روز از قهر خداى رحمان حفظ مى‌کند؟ با اين همه از يادکردن پروردگارشان اعراض مى‌کنند. (42) |
| أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43) |
| يا آنکه خدايانى دارند که به جاى ما آنان را از حوادث نگه مى‌دارند؟ نه، آن خدايان يارى خويشتن نتوانند و نه در برابر ما پناه داده شوند. (43) |
| بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44) |
| بلکه ما آنها و پدرانشان را بهره‌مند کرديم تا عمرشان به درازا کشيد. آيا نمى‌بينند که قصد اين سرزمين مى‌کنيم و از اطراف آن مى‌کاهيم؟ آيا باز هم آنها پيروزند؟ (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |