سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 345 |
|
مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43) |
هيچ ملتى از اجل خود نه پيش مىافتد و نه تأخير مىکند. (43) |
ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (44) |
سپس پىدرپى پيامبران خود را فرستاديم. هر بار که پيامبرى بر ملتى آمد تکذيبش کردند و ما نيز آنها را از پس يکديگر به هلاکت رسانيديم و آنان را داستانها کرديم. اى، نصيب مردمى که ايمان نمىآورند دورى از رحمت خدا باد. (44) |
ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (45) |
آنگاه موسى و برادرش هارون را با آيات خود و دلايل روشن فرستاديم؛ (45) |
إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46) |
نزد فرعون و مهتران قومش. پس گردنکشى کردند که مردمى برترى جوى بودند، (46) |
فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47) |
و گفتند: آيا به دو انسان که همانند ما هستند و قومشان بندگان ما بودند، ايمان بياوريم؟ (47) |
فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48) |
آنها را تکذيب کردند و خويشتن به هلاکت افکندند. (48) |
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49) |
هر آينه ما به موسى کتاب داديم، باشد که هدايت شوند. (49) |
وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50) |
و پسر مريم و مادرش را آيتى ساختيم و آن دو را بر بلند جايى که قرار گاهى و آب روان داشت جاى داديم. (50) |
يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51) |
اى پيامبران، از چيزهاى پاکيزه و خوش بخوريد و کارهاى شايسته کنيد که من به کارهايى که مىکنيد آگاهم. (51) |
وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52) |
هر آينه اين دين شما دينى است واحد، و من پروردگار شمايم؛ از من بترسيد. (52) |
فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53) |
پس دين خود را فرقهفرقه کردند و هر فرقهاى به روشى که برگزيده بود دلخوش بود. (53) |
فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54) |
آنان را تا چندى در گمراهيشان رها کن. (54) |
أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) |
آيا مىپندارند که آن مال و فرزند که ارزانيشان مىداريم، (55) |
نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ (56) |
براى آن است که مىکوشيم خيرى به آنها برسانيم؟ نه، که آنان در نمىيابند. (56) |
إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (57) |
آنهايى که از خوف پروردگارشان لرزانند، (57) |
وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58) |
و آنهايى که به آيات پروردگارشان ايمان مىآورند، (58) |
وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59) |
و آنهايى که به پروردگارشان شرک نمىآورند، (59) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |