سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 372 |
|
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112) |
گفت: دانش من به کارهايى که مىکنند نمىرسد. (112) |
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113) |
اگر مىفهميد، حسابشان تنها با پروردگار من است. (113) |
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114) |
و من مؤمنان را طرد نمىکنم. (114) |
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115) |
جز بيمدهندهاى آشکار نيستم. (115) |
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116) |
گفتند: اى نوح، اگر بس نکنى، سنگسار مىشوى. (116) |
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117) |
گفت: اى پروردگار من، قوم من مرا تکذيب مىکنند. (117) |
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118) |
ميان من و آنها راهى برگشاى و مرا و مؤمنان همراه مرا رهايى بخش. (118) |
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119) |
او و همراهانش را در آن کشتى انباشته، نجات داديم. (119) |
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120) |
و باقى را غرقه کرديم. (120) |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121) |
هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (121) |
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122) |
هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (122) |
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) |
قوم عاد پيامبران را تکذيب کردند. (123) |
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
آنگاه که برادرشان هود گفت: آيا پروا نمىکنيد؟ (124) |
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125) |
من براى شما پيامبرى امين هستم. (125) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126) |
از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (126) |
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127) |
من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمىطلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. (127) |
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128) |
آيا بر فراز هر بلندى به بيهودگى برجى برمىآوريد؟ (128) |
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129) |
و بدين پندار که همواره زندهايد کوشکهايى بنا مىکنيد؟ (129) |
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130) |
و چون انتقام گيريد چون جباران انتقام مىگيريد؟ (130) |
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131) |
پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (131) |
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132) |
و بترسيد از آن خدايى که آنچه را که مىدانيد، به شما عطا کرده است. (132) |
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133) |
و به شما چارپايان و فرزندان ارزانى داشته است، (133) |
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134) |
و باغها و چشمهساران. (134) |
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135) |
من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناکم. (135) |
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136) |
گفتند: براى ما يکسان است که ما را اندرز دهى يا اندرز ندهى. (136) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |