| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 384 |
|
| وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (77) |
| و براى مؤمنان هدايت و رحمت است. (77) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78) |
| هرآينه پروردگار تو به رأى خويش ميانشان قضاوت خواهد کرد، که او پيروزمند و داناست. (78) |
| فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79) |
| پس بر خدا توکل کن که تو همراه با حقيقتى روشن هستى. (79) |
| إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80) |
| تو نمى‌توانى مردگان را شنوا سازى و آواز خود را به گوش کرانى که از تو روى مى‌گردانند برسانى. (80) |
| وَمَا أَنْتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَنْ ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81) |
| تو نمى‌توانى کوران را از گمراهيشان راه نمايى. آواز خود را تنها به گوش کسانى توانى رساند که به آيات ما ايمان آورده‌اند و مسلمان هستند. (81) |
| ۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82) |
| چون فرمان قيامت مقرّر گردد، بر ايشان جنبنده‌اى از زمين بيرون مى‌آوريم که با آنان سخن بگويد که اين مردم به آيات ما يقين نمى‌آوردند. (82) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83) |
| روزى که از هر ملتى فوجى -از آنان که آيات ما را تکذيب مى‌کردند- گرد مى‌آوريم و آنان را به صف برانند؛ (83) |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (84) |
| تا چون به محشر برسند، گويد: آيا شما آيات مرا تکذيب مى‌کرديد و حال آنکه دانش شما بدان احاطه نيافته بود؟ آن چه کارى بود که مى‌کرديد؟ (84) |
| وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنْطِقُونَ (85) |
| به کيفر ستمى که مى‌کردند حکم عذاب بر آنها مقرر شود. بى‌آنکه هيچ سخنى بگويند. (85) |
| أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86) |
| آيا نمى‌بينند که شب را پديد آورديم تا در آن بيارامند و روز را روشنى بخشيديم. هرآينه در اين براى مؤمنان عبرتهاست. (86) |
| وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87) |
| روزى که در صور دميده شود و همه کسانى که در آسمانها و زمين هستند -مگر آن که خدا بخواهد- بترسند و همه خوار و ذليل به سوى او روان شوند. (87) |
| وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88) |
| و کوه‌ها را بينى، پندارى که جامدند، حال آنکه به سرعت ابر مى‌روند. کار خداوند است که هر چيزى را به کمال پديد آورده است. هرآينه او به هر چه مى‌کنيد آگاه است. (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |