| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 393 |
|
| وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (60) |
| چيزهايى که به شما داده شده است، برخوردارى و آرايش اين زندگى دنيوى است. حال آنکه آنچه نزد خداست، بهتر و ماندنى‌تر است. چرا در نمى‌يابيد؟ (60) |
| أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (61) |
| آيا آن کس که او را وعده‌هاى نيک داده‌ايم و آن وعده‌ها را خواهد ديد، همانند کسى است که او را از متاع اينجهانى برخوردار کرده‌ايم و در روز قيامت هم به بازخواستش فرا مى‌خوانيم؟ (61) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (62) |
| و روزى که آنان را ندا مى‌دهد و مى‌گويد: شريکانى را که براى من مى‌پنداشته‌ايد کجايند؟ (62) |
| قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ (63) |
| آنان که حکم درباره‌شان محقق شده مى‌گويند: اى پروردگار ما، اينان کسانى هستند که ما گمراهشان کرديم. از آن رو گمراهشان کرديم که خود گمراه بوديم. از آنها بيزارى مى‌جوييم و به تو مى‌گرويم. اينان ما را نمى‌پرستيده‌اند. (63) |
| وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (64) |
| و گفته شود: اکنون بتانتان را بخوانيد. مى‌خوانندشان، ولى به آنها پاسخ نمى‌دهند. و چون عذاب را ببينند آرزو کنند که کاش از هدايت‌يافتگان مى‌بودند. (64) |
| وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ (65) |
| و روزى که خدا ندايشان دهد و گويد: پيامبران را چگونه اجابت کرديد؟ (65) |
| فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ (66) |
| در اين روز خبرها بر آنان پوشيده شود و از يکديگر نيز نتوانند پرسيد. (66) |
| فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (67) |
| اما آن کس که توبه کرده و ايمان آورده و عمل صالح به جاى آورده، شايد که از رستگاران باشد. (67) |
| وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (68) |
| پروردگار تو هر چه را که بخواهد مى‌آفريند و برمى‌گزيند. ولى ايشان را توان اختيار نيست. منزه است خدا و از هر چه برايش شريک مى‌سازند برتر است. (68) |
| وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ (69) |
| و پروردگار تو هر چه را که در دل پنهان داشته‌اند يا آشکار کرده‌اند مى‌داند. (69) |
| وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (70) |
| اوست خداى يکتا. هيچ خدايى به جز او نيست. ستايش خاص اوست، چه در اين جهان و چه در جهان ديگر. و فرمان فرمان اوست. و همگان به او بازگردانده مى‌شويد. (70) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |