سوره 31 | سوره مبارکه لقمان | صفحه 413 |
|
أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ (20) |
آيا نديدهايد که خدا هر چه را که در آسمانها و زمين است رام شما کرده است و نعمتهاى خود را چه آشکار و چه پنهان به تمامى بر شما ارزانى داشته؟ و پارهاى از مردم بىهيچ دانشى يا راهنمايى و کتاب روشنى، درباره خدا جدال مىکنند. (20) |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ (21) |
و چون به آنها بگويند: از آنچه خدا نازل کرده است متابعت کنيد؛ گويند: نه، ما از آيينى که پدران خود را بر آن يافتهايم متابعت مىکنيم. اگر چه شيطان به عذاب آتششان فراخوانده باشد. (21) |
۞ وَمَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (22) |
هر که روى خويش به خدا کند و نيکوکار باشد هرآينه به دستگيره استوارى چنگ زده است، و پايان همه کارها به سوى خداست. (22) |
وَمَنْ كَفَرَ فَلَا يَحْزُنْكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (23) |
آن کس که کافر شده است کفرش تو را غمگين نسازد. بازگشتشان نزد ماست. پس به کارهايى که کردهاند آگاهشان مىکنيم. زيرا خدا به آنچه در دلها مىگذرد آگاه است. (23) |
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ (24) |
اندکى کاميابشان مىسازيم، سپس به بيچارگى به عذاب سختشان مىکشانيم. (24) |
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (25) |
اگر از آنها بپرسى: چه کسى آسمانها و زمين را آفريده است؟ خواهند گفت: خدا. بگو: سپاس خدا را. بلکه بيشترشان نادانند. (25) |
لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (26) |
از آن خداست آنچه در آسمانها و زمين است و خدا بىنياز و ستودنى است. (26) |
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (27) |
و اگر همه درختان روى زمين قلم شوند و دريا مرکب و هفت درياى ديگر به مددش بيايد، سخنان خدا پايان نمىيابد. و خدا پيروزمند و حکيم است. (27) |
مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (28) |
آفرينش همه شما و باز زنده کردنتان تنها همانند زنده کردن يک تن است. هرآينه خدا شنوا و بيناست. (28) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |